به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست

800عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چون رای تو با رای مخالف شد راست
عهد بد و پیمان کژت عمرم کاست
روزی که دل از مهر تو مه بردارم
عذرم به هزار سال نتوانی خواست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷۴: چون دست اجل شیشه عمرت بشکست 2شمارهٔ ۷۵: چون رای تو با رای مخالف شد راست 3شمارهٔ ۷۶: محرومی وصل تو دل و جانم کاست 4شمارهٔ ۷۷: گوژ از پی خیر مستراحی آراست 5شمارهٔ ۷۸: خاکی که به فرمان تو از ره برخاست 6شمارهٔ ۷۹: از دیدن روی منکلی مهرم خاست 7شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 8شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 9شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 10شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 11شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 12شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 13شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 14شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 15شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 16شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 17شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 18شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 19شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 20شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 21شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 22شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 23شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 24شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 25شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 26شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 27شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 28شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 29شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 30شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 31شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 32شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 33شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 34شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 35شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 36شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 37شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 38شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 39شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 40شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 41شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 42شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...43شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 44شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 45شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 46شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 47شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 48شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...49شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 50شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 51شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 52شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 53شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 54شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 55شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 56شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 57شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 58شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 59شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 60شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 61شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 62شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 63شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 64شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 65شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 66شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 67شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 68شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 69شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 70شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 71شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 72شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 73شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 74شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 75شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 76شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 77شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 78شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 79شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 80شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 81شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 82شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 83شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 84شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 85شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 86شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 87شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 88شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 89شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 90شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 91شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 92شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 93شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...94شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...95شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 96شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 97شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...98شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 99شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 100شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 101شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 102شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 103شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 104شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 105شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 106شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 107شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 108شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 109شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 110شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 111شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 112شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 113شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 114شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 115شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 116شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 117شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...118شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 119شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 120شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 121شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 122شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 123شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 124شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 125شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 126شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 127شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 128شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 129شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 130شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 131شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 132شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 133شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 134شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 135شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 136شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 137شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 138شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 139شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 140شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 141شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 142شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 143شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 144شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 145شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 146شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 147شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 148شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 149شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 150شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 151شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 152شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 153شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 154شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 155شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 156شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 157شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 158شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 159شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 160شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 161شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 162شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 163شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 164شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 165شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 166شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 167شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 168شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 169شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 170شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 171شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 172شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 173شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 174شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 175شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 176شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 177شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 178شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 179شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 180شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 181شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 182شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 183شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 184شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 185شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 186شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 187شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 188شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 189شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 190شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 191شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 192شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 193شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 194شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 195شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 196شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 197شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 198شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 199شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 200شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 201شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 202شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 203شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 204شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 205شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 206شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 207شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 208شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 209شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 210شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 211شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 212شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 213شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 214شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 215شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 216شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 217شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 218شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 219شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 220شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 221شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 222شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 223شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 224شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 225شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 226شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 227شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 228شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟229شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 230شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 231شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 232شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 233شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 234شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 235شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 236شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 237شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 238شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 239شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 240شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 241شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 242شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 243شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 244شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 245شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 246شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 247شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 248شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 249شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 250شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 251شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 252شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 253شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 254شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 255شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 256شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 257شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 258شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 259شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 260شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 261شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 262شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 263شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 264شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 265شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 266شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 267شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 268شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 269شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 270شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 271شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 272شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 273شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 274شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 275شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 276شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 277شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 278شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 279شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 280شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 281شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 282شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 283شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 284شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 285شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 286شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 287شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 288شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 289شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 290شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 291شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 292شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 293شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 294شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 295شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 296شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 297شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 298شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 299شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 300شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 301شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 302شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 303شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 304شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 305شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 306شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 307شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 308شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 309شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 310شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 311شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 312شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 313شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 314شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 315شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 316شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 317شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 318شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 319شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 320شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 321شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 322شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 323شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 324شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 325شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 326شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 327شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 328شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 329شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 330شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 331شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 332شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 333شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 334شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 335شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 336شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 337شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 338شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 339شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 340شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 341شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 342شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 343شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 344شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 345شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 346شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 347شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 348شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 349شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 350شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 351شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 352شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 353شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 354شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 355شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 356شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 357شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 358شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 359شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 360شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 361شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 362شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 363شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 364شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 365شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 366شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 367شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 368شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 369شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 370شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 371شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 372شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 373شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 374شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 375شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 376شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 377شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 378شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 379شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 380شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 381شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 382شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 383شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 384شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 385شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 386شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 387شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 388شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 389شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 390شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 391شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 392شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 393شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 394شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 395شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 396شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 397شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 398شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 399شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 400شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 401شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...402شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 403شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 404شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 405شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 406شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 407شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 408شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 409شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 410شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 411شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 412شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 413شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 414شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 415شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 416شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 417شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 418شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 419شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 420شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 421شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 422شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 423شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 424شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 425شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 426شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 427شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 428شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 429شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 430شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 431شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 432شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 433شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 434شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 435شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 436شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 437شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 438شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 439شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 440شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 441شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 442شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 443شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 444شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 445شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 446شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 447شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 448شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 449شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 450شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 451شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 452شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 453شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 454شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 455شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 456شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 457شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 458شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 459شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 460شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 461شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 462شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 463شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 464شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 465شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 466شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 467شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 468شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 469شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 470شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 471شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 472شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 473شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 474شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 475شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 476شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!477شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 478شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 479شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 480شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 481شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 482شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ