به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند

790عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

پستم کردی به محنت ای چرخ بلند
تا چند به بند و حبسم آخر تا چند
شیرین طبعم ولی نباشم نی قند
کز بند به تنگ افتم و از تنگ به بند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 2شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 3شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 4شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 5شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 6شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 7شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 8شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 9شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 10شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 11شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 12شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 13شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 14شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 15شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 16شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 17شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 18شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 19شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 20شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 21شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 22شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 23شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 24شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 25شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 26شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 27شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 28شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 29شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 30شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 31شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 32شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 33شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 34شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 35شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 36شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 37شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 38شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 39شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 40شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 41شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 42شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 43شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 44شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 45شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 46شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 47شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 48شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 49شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 50شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 51شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 52شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 53شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 54شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 55شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 56شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 57شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 58شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 59شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 60شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 61شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 62شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 63شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 64شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 65شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 66شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 67شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 68شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 69شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 70شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 71شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 72شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 73شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 74شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 75شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 76شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 77شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 78شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 79شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 80شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 81شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 82شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 83شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 84شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 85شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 86شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 87شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 88شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 89شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 90شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 91شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 92شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 93شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 94شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 95شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 96شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 97شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 98شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 99شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 100شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 101شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 102شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 103شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 104شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 105شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 106شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 107شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 108شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 109شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...110شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 111شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 112شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 113شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 114شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 115شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 116شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 117شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 118شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 119شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 120شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 121شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 122شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 123شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 124شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 125شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 126شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 127شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 128شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 129شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 130شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 131شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 132شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 133شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 134شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 135شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 136شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 137شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 138شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 139شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 140شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 141شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 142شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 143شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 144شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 145شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 146شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 147شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 148شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 149شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 150شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 151شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 152شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 153شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 154شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 155شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 156شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 157شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 158شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 159شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 160شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 161شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 162شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 163شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 164شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 165شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 166شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 167شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 168شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 169شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 170شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 171شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 172شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 173شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 174شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 175شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 176شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 177شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 178شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 179شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 180شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 181شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 182شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 183شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 184شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!185شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 186شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 187شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 188شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 189شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 190شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ