به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست

920عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست
در پوست ز عجز استخوانت پیداست
با پیری و ضعف رگ زدنت از پی چیست
با آن سر ساده گیسوانت ز کجاست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸۰: دندان کژ تو راستی جانش بهاست 2شمارهٔ ۸۱: ای ساده سر پیر که پشت تو دوتاست 3شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 4شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 5شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 6شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 7شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 8شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 9شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 10شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 11شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 12شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 13شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 14شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 15شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 16شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 17شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 18شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 19شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 20شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 21شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 22شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 23شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 24شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 25شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 26شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 27شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 28شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 29شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 30شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 31شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 32شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 33شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 34شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 35شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 36شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...37شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 38شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 39شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 40شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 41شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 42شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...43شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 44شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 45شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 46شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 47شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 48شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 49شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 50شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 51شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 52شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 53شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 54شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 55شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 56شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 57شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 58شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 59شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 60شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 61شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 62شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 63شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 64شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 65شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 66شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 67شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 68شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 69شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 70شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 71شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 72شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 73شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 74شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 75شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 76شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 77شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 78شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 79شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 80شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 81شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 82شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 83شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 84شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 85شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 86شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 87شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...88شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...89شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 90شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 91شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...92شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 93شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 94شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 95شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 96شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 97شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 98شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 99شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 100شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 101شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 102شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 103شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 104شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 105شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 106شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 107شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 108شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 109شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 110شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 111شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...112شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 113شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 114شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 115شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 116شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 117شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 118شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 119شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 120شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 121شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 122شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 123شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 124شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 125شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 126شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 127شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 128شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 129شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 130شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 131شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 132شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 133شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 134شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 135شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 136شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 137شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 138شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 139شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 140شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 141شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 142شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 143شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 144شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 145شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 146شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 147شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 148شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 149شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 150شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 151شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 152شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 153شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 154شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 155شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 156شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 157شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 158شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 159شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 160شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 161شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 162شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 163شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 164شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 165شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 166شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 167شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 168شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 169شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 170شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 171شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 172شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 173شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 174شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 175شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 176شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 177شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 178شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 179شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 180شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 181شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 182شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 183شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 184شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 185شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 186شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 187شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 188شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 189شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 190شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 191شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 192شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 193شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 194شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 195شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 196شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 197شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 198شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 199شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 200شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 201شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 202شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 203شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 204شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 205شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 206شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 207شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 208شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 209شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 210شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 211شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 212شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 213شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 214شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 215شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 216شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 217شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 218شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 219شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 220شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 221شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 222شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟223شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 224شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 225شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 226شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 227شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 228شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 229شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 230شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 231شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 232شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 233شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 234شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 235شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 236شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 237شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 238شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 239شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 240شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 241شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 242شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 243شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 244شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 245شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 246شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 247شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 248شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 249شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 250شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 251شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 252شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 253شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 254شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 255شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 256شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 257شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 258شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 259شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 260شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 261شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 262شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 263شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 264شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 265شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 266شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 267شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 268شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 269شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 270شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 271شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 272شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 273شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 274شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 275شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 276شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 277شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 278شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 279شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 280شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 281شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 282شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 283شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 284شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 285شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 286شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 287شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 288شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 289شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 290شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 291شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 292شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 293شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 294شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 295شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 296شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 297شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 298شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 299شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 300شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 301شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 302شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 303شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 304شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 305شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 306شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 307شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 308شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 309شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 310شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 311شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 312شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 313شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 314شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 315شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 316شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 317شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 318شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 319شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 320شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 321شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 322شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 323شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 324شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 325شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 326شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 327شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 328شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 329شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 330شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 331شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 332شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 333شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 334شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 335شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 336شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 337شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 338شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 339شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 340شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 341شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 342شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 343شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 344شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 345شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 346شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 347شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 348شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 349شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 350شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 351شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 352شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 353شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 354شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 355شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 356شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 357شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 358شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 359شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 360شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 361شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 362شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 363شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 364شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 365شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 366شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 367شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 368شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 369شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 370شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 371شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 372شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 373شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 374شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 375شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 376شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 377شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 378شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 379شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 380شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 381شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 382شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 383شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 384شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 385شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 386شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 387شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 388شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 389شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 390شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 391شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 392شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 393شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 394شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 395شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...396شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 397شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 398شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 399شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 400شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 401شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 402شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 403شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 404شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 405شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 406شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 407شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 408شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 409شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 410شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 411شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 412شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 413شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 414شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 415شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 416شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 417شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 418شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 419شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 420شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 421شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 422شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 423شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 424شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 425شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 426شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 427شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 428شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 429شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 430شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 431شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 432شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 433شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 434شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 435شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 436شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 437شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 438شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 439شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 440شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 441شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 442شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 443شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 444شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 445شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 446شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 447شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 448شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 449شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 450شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 451شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 452شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 453شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 454شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 455شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 456شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 457شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 458شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 459شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 460شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 461شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 462شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 463شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 464شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 465شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 466شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 467شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 468شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 469شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 470شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!471شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 472شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 473شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 474شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 475شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 476شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ