به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست

850عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هر روز زمانه را ز نو بازاریست
هر لحظه ز نو حادثه در پیکاریست
ای یار کهن ز رنج نو دل مشکن
کاین چرخ کهن نو به نو اندر کاریست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 2شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 3شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 4شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 5شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 6شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 7شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 8شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 9شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...10شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 11شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 12شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 13شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 14شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 15شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 16شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 17شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 18شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 19شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 20شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 21شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 22شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 23شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 24شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 25شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 26شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 27شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 28شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 29شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 30شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 31شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 32شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 33شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 34شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 35شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 36شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 37شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 38شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 39شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 40شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 41شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 42شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 43شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 44شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 45شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 46شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 47شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 48شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 49شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 50شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 51شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 52شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 53شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 54شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 55شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 56شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 57شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 58شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 59شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 60شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 61شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 62شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 63شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 64شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 65شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 66شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 67شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 68شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 69شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 70شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 71شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 72شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 73شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 74شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 75شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 76شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 77شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 78شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 79شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 80شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 81شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 82شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 83شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 84شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 85شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 86شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 87شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 88شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 89شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 90شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 91شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 92شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 93شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 94شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 95شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 96شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 97شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 98شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 99شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 100شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 101شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 102شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 103شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 104شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 105شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 106شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 107شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 108شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 109شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 110شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 111شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 112شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 113شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 114شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 115شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 116شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 117شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 118شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 119شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 120شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟121شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 122شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 123شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 124شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 125شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 126شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 127شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 128شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 129شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 130شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 131شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 132شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 133شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 134شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 135شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 136شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 137شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 138شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 139شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 140شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 141شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 142شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 143شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 144شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 145شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 146شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 147شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 148شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 149شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 150شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 151شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 152شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 153شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 154شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 155شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 156شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 157شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 158شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 159شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 160شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 161شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 162شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 163شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 164شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 165شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 166شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 167شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 168شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 169شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 170شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 171شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 172شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 173شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 174شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 175شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 176شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 177شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 178شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 179شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 180شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 181شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 182شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 183شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 184شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 185شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 186شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 187شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 188شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 189شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 190شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 191شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 192شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 193شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 194شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 195شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 196شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 197شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 198شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 199شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 200شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 201شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 202شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 203شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 204شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 205شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 206شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 207شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 208شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 209شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 210شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 211شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 212شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 213شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 214شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 215شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 216شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 217شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 218شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 219شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 220شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 221شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 222شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 223شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 224شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 225شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 226شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 227شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 228شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 229شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 230شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 231شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 232شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 233شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 234شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 235شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 236شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 237شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 238شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 239شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 240شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 241شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 242شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 243شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 244شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 245شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 246شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 247شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 248شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 249شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 250شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 251شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 252شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 253شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 254شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 255شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 256شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 257شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 258شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 259شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 260شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 261شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 262شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 263شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 264شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 265شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 266شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 267شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 268شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 269شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 270شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 271شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 272شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 273شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 274شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 275شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 276شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 277شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 278شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 279شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 280شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 281شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 282شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 283شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 284شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 285شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 286شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 287شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 288شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 289شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 290شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 291شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 292شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 293شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...294شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 295شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 296شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 297شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 298شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 299شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 300شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 301شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 302شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 303شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 304شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 305شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 306شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 307شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 308شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 309شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 310شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 311شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 312شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 313شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 314شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 315شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 316شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 317شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 318شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 319شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 320شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 321شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 322شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 323شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 324شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 325شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 326شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 327شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 328شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 329شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 330شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 331شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 332شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 333شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 334شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 335شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 336شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 337شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 338شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 339شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 340شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 341شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 342شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 343شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 344شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 345شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 346شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 347شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 348شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 349شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 350شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 351شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 352شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 353شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 354شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 355شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 356شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 357شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 358شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 359شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 360شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 361شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 362شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 363شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 364شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 365شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 366شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 367شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 368شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!369شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 370شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 371شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 372شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 373شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 374شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ