نام شریفش ابوالمعالی از نواحی شهر مذکور و در آنجا به ذوق و حال معروف و مشهور. عاشقی دردمند و سالکی پایه بلند بوده. این دو بیت از اوست:
آنچه ما زان جان و جانان دیده ودانسته‌ایم
بهر گفتن نیست بهر دیدن و دانستن است
مقیم کوی فنا بودنم از آن هوس است
که با تو شرکتِ من دروجود بی ادبی است