«برندهٔ جایزهٔ ادبی رحمان‌بابا»
آهسته‌تر بتپ که محیط تو کوچک است
این جا فضا کثیف‌تر از سینه‌ها بود.
هر چند گرم‌تر برود بی‌اثر شود
افسرده‌تر ز انجمن مرده‌ها بود.
بی نردبان کاهکشان بی چراغ مه!
پُر شورتر فغان کنی پُر سوزتر نوا
وین تیره‌خاک چشمهٔ آتش چو آفتاب
از پا فتاده‌اند و نجنبند ز جای‌ها
زین بیش‌تر روان من بی‌نوا مسوز!
در بزم مردگان و شبستان قبرها