به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

غالب دهلوی

غالب دهلویرباعی هاشمارهٔ ۷: یک روز به ترک یاوه گویی غالب

1570عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

یک روز به ترک یاوه گویی غالب
رخ روز دگر به باده شویی غالب
زین توبه بی بقا چه جویی غالب
توبه تب نوبه است گویی غالب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶: بینایی چشم مهر و ماهست این خواب 2شمارهٔ ۷: یک روز به ترک یاوه گویی غالب 3شمارهٔ ۸: غالب چو ز ناسازی فرجام نصیب 4شمارهٔ ۹: در عالم بی زری که تلخ ست حیات 5شمارهٔ ۱۰: خوشتر بود آب سوهن از قند و نبات 6شمارهٔ ۱۱: ای آن که به دهر نام تو شاهرخ است 7شمارهٔ ۱۲: غالب روش مردم آزاد جداست 8شمارهٔ ۱۳: کس را نبود رخی بدین سان که تراست 9شمارهٔ ۱۴: در خورد تبر بود درختی که مراست 10شمارهٔ ۱۵: هستم ز می امید سرمست و بس است 11شمارهٔ ۱۶: زان دوست که جان قالب مهر و وفاست 12شمارهٔ ۱۷: هر کس ز حقیقت خبری داشته است 13شمارهٔ ۱۸: آن را که عطیه ازل در نظرست 14شمارهٔ ۱۹: خوابی که فروغ دین ازو جلوه گرست 15شمارهٔ ۲۰: آن را که ز دست بی زری پامال ست 16شمارهٔ ۲۱: هر چند زمانه مجمع جهال ست 17شمارهٔ ۲۲: ای آن که ترا سعی به درمان من ست 18شمارهٔ ۲۳: بسمل که سخن طراز مهرآیین ست 19شمارهٔ ۲۴: دانیم که آیین شکایت نه نکوست 20شمارهٔ ۲۵: دستم به کلید مخزنی می بایست 21شمارهٔ ۲۶: غالب به سخن گرچه کست همسر نیست 22شمارهٔ ۲۷: آن خسته که در نظر به جز یارش نیست 23شمارهٔ ۲۸: اوراق زمانه درنوشتیم و گذشت 24شمارهٔ ۲۹: تا موکب شهریار زین راه گذشت 25شمارهٔ ۳۰: غالب غم روزگار ناکامم کشت 26شمارهٔ ۳۱: ای کرده به آرایش گفتار بسیچ 27شمارهٔ ۳۲: گردیدن زاهدان به جنت گستاخ 28شمارهٔ ۳۳: سر تا سر دهر عشرتستان تو باد 29شمارهٔ ۳۴: غالب هر پرده ای نوایی دارد 30شمارهٔ ۳۵: بادست غم آن باد که حاصل ببرد 31شمارهٔ ۳۶: این نامه که راحت دل ریش آورد 32شمارهٔ ۳۷: وقت ست که آسمان موجه نازد 33شمارهٔ ۳۸: گیرم که ز دهر رسم غم برخیزد 34شمارهٔ ۳۹: گر گرد ز گنج گهری برخیزد 35شمارهٔ ۴۰: ای آن که هما اسیر دامت باشد 36شمارهٔ ۴۱: غالب غم روزگار و بارش نکشد 37شمارهٔ ۴۲: روی تو به آفتاب تابان ماند 38شمارهٔ ۴۳: امروز شراره ای به داغم زده اند 39شمارهٔ ۴۴: آن کز اثر طمع نشانش آرند 40شمارهٔ ۴۵: چرگر که ز زخمه زخم بر چنگ زند 41شمارهٔ ۴۶: یارب نفس شراره خیزم بخشند 42شمارهٔ ۴۷: قانع نیم ار بهشت نیزم بخشند 43شمارهٔ ۴۸: او راست اگر هزار چیزم بخشند 44شمارهٔ ۴۹: این خواب که روشناس روزش گویند 45شمارهٔ ۵۰: امروز که روز عید نوروز بود 46شمارهٔ ۵۱: آن مرد که زن گرفت دانا نبود 47شمارهٔ ۵۲: زانجا که دلم به وهم در بند نبود 48شمارهٔ ۵۳: منصور غمش ز نکته چینان چه بود؟49شمارهٔ ۵۴: هر چند خرد ز تاب می پست شود 50شمارهٔ ۵۵: باید که جهانی دگر ایجاد شود 51شمارهٔ ۵۶: باید که دلت ز غصه در هم نشود 52شمارهٔ ۵۷: زین رنگ که در گلشن احباب دمید 53شمارهٔ ۵۸: خواندیم سخنهای محبت بسیار 54شمارهٔ ۵۹: بازی خور روزگار بودم همه عمر 55شمارهٔ ۶۰: شرطست که روی دل خراشم همه عمر 56شمارهٔ ۶۱: آنم که به پیمانه من ساقی دهر 57شمارهٔ ۶۲: دی دوست به بزم باده ام خواند به نا ...58شمارهٔ ۶۳: خوابی که بود نشان بخت فیروز 59شمارهٔ ۶۴: ای روی تو همچو مهر گیتی افروز 60شمارهٔ ۶۵: چون درد ته پیاله باقی ست هنوز 61شمارهٔ ۶۶: ای داده به باد عمر در لهو و فسوس 62شمارهٔ ۶۷: ای آن که دهی مایه کم و خواهش بیش 63شمارهٔ ۶۸: زین موی که بر میان تست ای بدکیش 64شمارهٔ ۶۹: در بزم نشاط خستگان را چه نشاط 65شمارهٔ ۷۰: در باغ مراد ما ز بیداد تگرگ 66شمارهٔ ۷۱: داری چه هراس جان ستانی از مرگ؟67شمارهٔ ۷۲: شب چیست سویدای دل اهل کمال 68شمارهٔ ۷۳: این رسم که بخشیده شاهی هر سال 69شمارهٔ ۷۴: شام آمد و رفت سر به پابوس خیال 70شمارهٔ ۷۵: در عشق بود عرض تمنا مشکل 71شمارهٔ ۷۶: آن را که بود درستیی در فرجام 72شمارهٔ ۷۷: شاها هر چند وایه جوی آمده ام 73شمارهٔ ۷۸: هر چند شبی که میهمانش کردم 74شمارهٔ ۷۹: رنجورم و می به دهر درمان بودم 75شمارهٔ ۸۰: در سینه ز غم زخم سنانی دارم 76شمارهٔ ۸۱: نی کشته زخم ناوک و شمشیرم 77شمارهٔ ۸۲: تا کی رمدم شفق تراشد از چشم 78شمارهٔ ۸۳: غالب آزاده موحد کیشم 79شمارهٔ ۸۴: غالب به گهر ز دوده زاد شمم 80شمارهٔ ۸۵: خواهم که دگر سخن به پیغاره نم 81شمارهٔ ۸۶: شرطست که بهر ضبط آداب و رسوم 82شمارهٔ ۸۷: در عهد تو و منست در هفت اقلیم 83شمارهٔ ۸۸: تا میکش و جوهر دو سخنور داریم 84شمارهٔ ۸۹: زین سان که همیشه در روانی ماییم 85شمارهٔ ۹۰: نازم به نشاط این چنین برگشتن 86شمارهٔ ۹۱: شرطست به دهر در مظفر گشتن 87شمارهٔ ۹۲: غالب چو ز دامگه بدر جستم من 88شمارهٔ ۹۳: بر قول تو اعتماد نتوان کردن 89شمارهٔ ۹۴: هر چند توان بی سر و سامان بودن 90شمارهٔ ۹۵: ای تیره زمین که بوده ای بستر من 91شمارهٔ ۹۶: راهی ست ز عبد تا حضور الله 92شمارهٔ ۹۷: ای آن که گرفته ام به کوی تو پناه 93شمارهٔ ۹۸: یارب به جهانیان دل خرم ده 94شمارهٔ ۹۹: هر چند که زشت و ناسزاییم همه 95شمارهٔ ۱۰۰: ای جام شراب شادکامی زده ای 96شمارهٔ ۱۰۱: گر پرورش مهر نه زان دل بودی 97شمارهٔ ۱۰۲: گر ذوق سخن به دهر آیین بودی 98شمارهٔ ۱۰۳: ای آن که به راه کعبه رویی داری 99شمارهٔ ۱۰۴: تا چند به هنگامه سلامت باشی 100شمارهٔ ۱۰۵: عمریست که در خم خمارم ساقی 101شمارهٔ ۱۰۶: صبحست و همای فیض و گیتی دامی 102شمارهٔ ۱۰۷: آنی تو که شخص مردمی را چشمی 103شمارهٔ ۱۰۸: در کلبه من اگر غباری بینی 104شمارهٔ ۱۰۹: جانی ست مرا ز غم شماری در وی 105شمارهٔ ۱۱۰: گویند جهانیان دورویند، مگوی 106شمارهٔ ۱۱۱: یارب تو کجایی که به ما زر ندهی 107شمارهٔ ۱۱۲: دارم دل شاد و دیده بینایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ