رضاقلی هدایت
روضه اول | در نگارش احوال مشایخ و عارفان
بیدل دهلوی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نام شریفش مولانا عبدالقادر و نظیرش در عهد خود نادر. در آغاز شباب ازملازمت استعفا گزیده و در زاویۀ خمول خزیده. به ترک و تجرید کوشید و بادۀ توحید و معرفت نوشید. مرجع اهل کمال و ملجأ ارباب حال. در تحقیق یگانه و در تجرید مسلم اهل زمانه. مثنوی موسوم به محیط اعظم به زبان درویشان به بحر تقارب تخمیناً به قدر سه هزار بیت از ایشان دیده شده و دیوان مبسوطی نیز دارد. وفاتش در سنۀ 1303 و این ابیات از آن جناب است: مِنْ غزلیاته مقصد از هستی ما رنج و غم و آزار بود ورنه در کنج عدم آسودگی بسیار بود ***** با که گویم ور بگویم کیست تا باور کند کان پریرویی که من دیوانۀ اویم منم ٭٭٭ آن کس که رموزدان چند و چون است داند کابلیس از چه ره مطعون است آری هر کس که حضرت انسان را مسجود نداند به یقین ملعون است صفحه میرزا عبدالقادر بیدل در گنجینه فارسی رضاقلی هدایت