تیمورشاه درانی
غزل ها
غزل 143: گر چه بر در گهت افتاده بروی خاکم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر چه بر در گهت افتاده بروی خاکم لیک در حشر ز آفات کدورت پاکم از ره تجربه دیدیم مکرر به چمن نیست یک گل که بود همچو دل صد چاکم فلک از آه دلم گشت مکدر صد حیف یار واقف نشد از حال دل غمنا کم نبود عشق تو امروز که از روز ازل بستۀ سلسلۀ زلف تو همچون تاکم میزنم غوطه بصد بار بدریای خیال تا رسد گوهر معنی ز کف ادرا کم مددی کرد بمن بخت سیاهم صد شکر که بگردن رسن زلف تو شد فتراکم روشن از عکس رخم بزم جهان شد تیمور کرد مانند گهر در صدف افلاکم تیمورشاه درانی