تیمورشاه درانی
غزل ها
غزل 1: خدایا در صفات خویش گویا کن زبانم را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خدایا در صفات خویش گویا کن زبانم را قبول خاطر نازک خیالان کن بیانم را زبانم را بمدح ذات پاک خویش گویا کن بکن قبول ارباب معانی دستانم را بیاد گلشن رویش بسی فریاد ها دارم چو بلبل در سخن شیرین نوا گردان فغانم را حذر یارب ز تاب گرمی خورشید در محشر بزیر سایۀ الطاف خود گردان مکانم را الهی از نزول قطره های ابر احسانت بمانند صدف لبریز گوهر کن دهانم را بهار گلشن جانم ز تو امیدها دارد بکن سیراب از باران رحمت گلستانم را به درگاهت ز سوز دل شه تیمور مینالد که یارب مهربان گردان مه نا مهربانم را تیمورشاه درانی