به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا البابشمارهٔ ۱۰: گر بر سر آنی که روی راه صواب

1970عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر بر سر آنی که روی راه صواب
این راه دروغ نیست خود را دریاب
تا درخور و خوابی تو دم از عشق مزن
در عشق نه خور گنجد البته نه خواب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۹: از عشق توم جان و دل و دیده خراب 2شمارهٔ ۱۰: گر بر سر آنی که روی راه صواب 3شمارهٔ ۱۱: ای خوش پسران که عقل مدهوش شماست 4شمارهٔ ۱۲: ای دل چو غم عشق برای من و تُست 5شمارهٔ ۱۳: عشق تو همه دینی و دنیاوی ماست 6شمارهٔ ۱۴: هر چند که عشق سخت نیکوکار است 7شمارهٔ ۱۵: عشق تو مقیم دل شوریدهٔ ماست 8شمارهٔ ۱۶: پا بر سر نه که عشقبازی این است 9شمارهٔ ۱۷: هر دل که در او نور محبّت بسرشت 10شمارهٔ ۱۸: در عشق تو دل را نظری افتاده است 11شمارهٔ ۱۹: سودای تو آشنای دیرینهٔ ماست 12شمارهٔ ۲۰: در عشق تو هستی جهان حاصل ماست 13شمارهٔ ۲۱: ای دل هوس عشق تو را تنها نیست 14شمارهٔ ۲۲: در عشق تو گر کشته شوم باکی نیست 15شمارهٔ ۲۳: گر عشق زهر بدی ندوزد دهنت 16شمارهٔ ۲۴: عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوس ...17شمارهٔ ۲۵: تا کی گویی که راه حق باریکی است 18شمارهٔ ۲۶: گر عاشقی ای سرزدهٔ عشوه پرست 19شمارهٔ ۲۷: آن کس که حریف عشق باید پیوست 20شمارهٔ ۲۸: در عشق اگرچه شور و شر بسیار است 21شمارهٔ ۲۹: چشم همه اشک گشت و چشمم بگریست 22شمارهٔ ۳۰: مقصود من از جمالت ای جان نظری است 23شمارهٔ ۳۱: بی عشق دوان است دلت از چپ و راست 24شمارهٔ ۳۲: آن کس که به سالوس و هوس مغرور است 25شمارهٔ ۳۳: عشق تو و بس همنفس من این است 26شمارهٔ ۳۴: اندر ره عاشقی کما بیشی نیست 27شمارهٔ ۳۵: در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است 28شمارهٔ ۳۶: عشق است که جمله زینت مردمی است 29شمارهٔ ۳۷: جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست 30شمارهٔ ۳۸: از لذت عشق در جهان خوش تر چیست 31شمارهٔ ۳۹: این خوش پسران که در غمم می دارند 32شمارهٔ ۴۰: در عالم عشق صادقی باید کرد 33شمارهٔ ۴۱: عشّاق دمی زقید هجران نرهند 34شمارهٔ ۴۲: عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد 35شمارهٔ ۴۳: از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد 36شمارهٔ ۴۴: در عشق مرا زجان و تن نامی ماند 37شمارهٔ ۴۵: عشّاق به جان و دل غمت درگیرند 38شمارهٔ ۴۶: در عشق سری و سرفرازی نخرند 39شمارهٔ ۴۷: مردان ره عشق تو جانها دارند 40شمارهٔ ۴۸: از عشق تو بوی مختصر نتوان برد 41شمارهٔ ۴۹: عشق تو که هرگزم ملولم نکند 42شمارهٔ ۵۰: عشقت که زجمله خلق هستی بربود 43شمارهٔ ۵۱: [چو]ن عشق ولای خود دمیدن گیرد 44شمارهٔ ۵۲: در عشق حدیث کفر و ایمان نکند 45شمارهٔ ۵۳: یا رب که اگر عشق تو افزون گردد 46شمارهٔ ۵۴: جز آتش عشق رنگ دل نزداید 47شمارهٔ ۵۵: عاشق باید که او مشوش باشد 48شمارهٔ ۵۶: هر دل که درو عشق نگاری نبود 49شمارهٔ ۵۷: تا خاک در عشق مرا مفرش شد 50شمارهٔ ۵۸: در عشق تو جان بازم خود سر چه بود 51شمارهٔ ۵۹: تا دل زسر درد سری می دارَد 52شمارهٔ ۶۰: تا در طلب مات همی گام بود 53شمارهٔ ۶۱: در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند 54شمارهٔ ۶۲: در عالم عشق کفر ایمان باشد 55شمارهٔ ۶۳: اول ره عشق تو مرا سهل نمود 56شمارهٔ ۶۴: در عشق حلالی و حرامی نبود 57شمارهٔ ۶۵: در عشق بسی زیر و زبرها باشد 58شمارهٔ ۶۶: دل در پی عشق دوست سودا بینید 59شمارهٔ ۶۷: هر سر که به تیغ عشق افکنده شود 60شمارهٔ ۶۸: با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید 61شمارهٔ ۶۹: عشق ارچه بدن را به جنون آراید 62شمارهٔ ۷۰: گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد 63شمارهٔ ۷۱: آن کس که صریح با صراحی نبود 64شمارهٔ ۷۲: این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود 65شمارهٔ ۷۳: عاشق مطلب اگرچه مشهور بود 66شمارهٔ ۷۴: عشقت به نظارهٔ دلم می آید 67شمارهٔ ۷۵: آن کس که دلی را به تو آسان بدهد 68شمارهٔ ۷۶: عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند 69شمارهٔ ۷۷: در بیشهٔ عشق شیربازی نبود 70شمارهٔ ۷۸: وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد 71شمارهٔ ۷۹: عشقت صنما به زور و زر برناید 72شمارهٔ ۸۰: هر دل که زعشق او امانش نبود 73شمارهٔ ۸۱: در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد 74شمارهٔ ۸۲: عشق آن نبود که آرزو می زاید 75شمارهٔ ۸۳: مخلوق زعاشقی نشان چون یابد 76شمارهٔ ۸۴: زاول که مرا عشق نگارم بُر بود 77شمارهٔ ۸۵: افسوس که عمر رفت در گفت و شنید 78شمارهٔ ۸۶: کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار 79شمارهٔ ۸۷: با عشق تو چون فتاده ما را سروکار 80شمارهٔ ۸۸: در عشق تو دل را نبود هیچ فتور 81شمارهٔ ۸۹: ای دل بر یار گر نمی یابی بار 82شمارهٔ ۹۰: عشق تو کزو رمند مردان چون شیر 83شمارهٔ ۹۱: هر دل که غم عشق تو را گشت شکار 84شمارهٔ ۹۲: تا چند حدیث قامت و زلف و عذار 85شمارهٔ ۹۳: عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز 86شمارهٔ ۹۴: گر در ره عشق او نباشی سرباز 87شمارهٔ ۹۵: شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز 88شمارهٔ ۹۶: در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس 89شمارهٔ ۹۷: ای دل عَلَم عشق برافراز و مترس 90شمارهٔ ۹۸: نامردم اگر عشق توَم هست هوس 91شمارهٔ ۹۹: ای عشق نه سودای کسی باشد خوش 92شمارهٔ ۱۰۰: عشق تو مدام دم به دم می کشمش 93شمارهٔ ۱۰۱: در دایرهٔ وجود بی سهو و سقط 94شمارهٔ ۱۰۲: تا بر لگن عشق سواریم چو شمع 95شمارهٔ ۱۰۳: عشق است زهرچه آن نشاید مانع 96شمارهٔ ۱۰۴: بی کامی به زکامرانی بی عشق 97شمارهٔ ۱۰۵: چون می گذرد زودی و دیری در عشق 98شمارهٔ ۱۰۶: زان می طلبی تو کامرانی در عشق 99شمارهٔ ۱۰۷: بی روی تو رای استقامت نکنم 100شمارهٔ ۱۰۸: من مستم و نامت به زبان می گویم 101شمارهٔ ۱۰۹: گفتم که ره عشق مگر می دانم 102شمارهٔ ۱۱۰: از عشق تو جان را زجسد نشناسم 103شمارهٔ ۱۱۱: ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم 104شمارهٔ ۱۱۲: گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم 105شمارهٔ ۱۱۳: من شمع زنور جانفزایش سازم 106شمارهٔ ۱۱۴: از عشق تو گرچه با دل پُر دردم 107شمارهٔ ۱۱۵: بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم 108شمارهٔ ۱۱۶: ما از بن گوش حلقه در گوش تویم 109شمارهٔ ۱۱۷: آن کس که زباد غم بلرزید منم 110شمارهٔ ۱۱۸: در عشق تو نکته های موزون شنوم 111شمارهٔ ۱۱۹: در دل غم عشق چون تو یاری داریم 112شمارهٔ ۱۲۰: تا جان دارم عشق تو را غمخوارم 113شمارهٔ ۱۲۱: در کوی تو سر بر سر خنجر بنهم 114شمارهٔ ۱۲۲: من لایق سوز درد عشق تو نیم 115شمارهٔ ۱۲۳: عشق تو زخاص و عام پنهان چه کنم 116شمارهٔ ۱۲۴: ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم 117شمارهٔ ۱۲۵: تا در سر سودای تو منزل کردیم 118شمارهٔ ۱۲۶: ما عشق تو را به جان و دل بخریدیم 119شمارهٔ ۱۲۷: در عشق تو من پای زسر نشناسم 120شمارهٔ ۱۲۸: از عشق شود ادیب عاقل مجنون 121شمارهٔ ۱۲۹: در عشق درآی و خانه پردازی کن 122شمارهٔ ۱۳۰: در عشق اگرت به دل درآید دیدن 123شمارهٔ ۱۳۱: ای دل تو به عشق در نبینی بنشین 124شمارهٔ ۱۳۲: در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن 125شمارهٔ ۱۳۳: زنهار حدیث عشق در گوش مکن 126شمارهٔ ۱۳۴: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن 127شمارهٔ ۱۳۵: گر زانک شراب عشق خواهی خوردن 128شمارهٔ ۱۳۶: هرچه آن نبود راست نباید گفتن 129شمارهٔ ۱۳۷: در دهر کسی نداده از عشق نشان 130شمارهٔ ۱۳۸: ای عشق تو مایهٔ جنون دل من 131شمارهٔ ۱۳۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن 132شمارهٔ ۱۴۰: ای دل اگرت هنوز می باید ازو 133شمارهٔ ۱۴۱: اندر ره عشق اگر شوی صادق تو 134شمارهٔ ۱۴۲: ای دیدهٔ من فدای خاک در تو 135شمارهٔ ۱۴۳: از شربت عشق تست دل مست شده 136شمارهٔ ۱۴۴: ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه 137شمارهٔ ۱۴۵: کردم نظری به سوی او دزدیده 138شمارهٔ ۱۴۶: دل در سر زلف تست پابست شده 139شمارهٔ ۱۴۷: در عشق وجود خویش بگذار و برَه 140شمارهٔ ۱۴۸: در عشق دلی باید و جانی زنده 141شمارهٔ ۱۴۹: در صحرا شو که عشق در صحرا به 142شمارهٔ ۱۵۰: تو مونس آن شبان تاریک نئی 143شمارهٔ ۱۵۱: ای دل تو بدین مفلسی و رسوایی 144شمارهٔ ۱۵۲: بر باد اگر تو عشق شهوت دانی 145شمارهٔ ۱۵۳: تا تو به هوس می روی و می آیی 146شمارهٔ ۱۵۴: ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی 147شمارهٔ ۱۵۵: عشق تو فزون است زبینایی من 148شمارهٔ ۱۵۶: تا پای زخویشتن فراتر ننهی 149شمارهٔ ۱۵۷: از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم 150شمارهٔ ۱۵۸: اندر ره عشق اگر تو هستی غازی 151شمارهٔ ۱۵۹: با عشق اگرت رای بود همرازی 152شمارهٔ ۱۶۰: عشق آن نبود که نیک دانی خود را 153شمارهٔ ۱۶۱: اینجا پر طاوس به کرکس ندهند 154شمارهٔ ۱۶۲: دل را طمع وصل تو می بود و ندید 155شمارهٔ ۱۶۳: در عالم عشق عقل گمره گردد 156شمارهٔ ۱۶۴: در عشق نگر که قصد هستی نکنی 157شمارهٔ ۱۶۵: عاشق باید که عشق را بنده شود 158شمارهٔ ۱۶۶: در عشق حمول و حمله کش می باشم 159شمارهٔ ۱۶۷: هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا 160شمارهٔ ۱۶۸: عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه 161شمارهٔ ۱۶۹: عشق است که کوه را به پستی آرد 162شمارهٔ ۱۷۰: آن عیش نباشد که بود بربسته 163شمارهٔ ۱۷۱: در عشق فدای دلبران باید بود 164شمارهٔ ۱۷۲: عاشق شوی و از دل و جان اندیشی 165شمارهٔ ۱۷۳: گر عاشق صادقی همی کش خواری 166شمارهٔ ۱۷۴: با دشمن اگر به دوستی سازد کس 167شمارهٔ ۱۷۵: آن شاهد معنوی که جانم تن اوست 168شمارهٔ ۱۷۶: در باغ رخت گر به تماشا گردیم 169شمارهٔ ۱۷۷: در خود نگرم زعجر هیهات کنم 170شمارهٔ ۱۷۸: دارم سر آنک با سرِ رشته شوم 171شمارهٔ ۱۷۹: دانی که مرا با تو به گاه و بی گاه 172شمارهٔ ۱۸۰: دانی چه کنی زروی بردار نقاب 173شمارهٔ ۱۸۱: از قند و طبرزد ار فرو بارد آب 174شمارهٔ ۱۸۲: ای پیش لبت مه چو قصب در مهتاب 175شمارهٔ ۱۸۳: هم از رخ تست اگر به مه در نمکی اس ...176شمارهٔ ۱۸۴: چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است 177شمارهٔ ۱۸۵: از خرمن خال تو ختن دانه گکی است 178شمارهٔ ۱۸۶: تا لعل لب تو روی خوبی آراست 179شمارهٔ ۱۸۷: گفتند جماعتی زبس نادانی 180شمارهٔ ۱۸۸: جانا به جهان گل بدیع آوردی 181شمارهٔ ۱۸۹: آن را که غم آن بت خوشرو باشد 182شمارهٔ ۱۹۰: حُسنی که گواه حسن معبود بود 183شمارهٔ ۱۹۱: پیش رخ و زلف تو چه مشک و چه قمر 184شمارهٔ ۱۹۲: زلفی است چو عنبرتر و مشک تتار 185شمارهٔ ۱۹۳: خطّت که به حجّت کندش عقل هوس 186شمارهٔ ۱۹۴: تا بر رخ چون گلت پدید است عرق 187شمارهٔ ۱۹۵: دوش آمده بود در برم دلدارم 188شمارهٔ ۱۹۶: با این همه لطف و این همه زیبایی 189شمارهٔ ۱۹۷: جانا ز دو چِشم من خیالت که برد 190شمارهٔ ۱۹۸: درمان چه کنی اگر تو درمانی سوز 191شمارهٔ ۱۹۹: تا هست دلم بر غم تو دست آموز 192شمارهٔ ۲۰۰: بر آتش سَودای تو ای جان افروز 193شمارهٔ ۲۰۱: من دل زتو برنمی کنم فارغ باش 194شمارهٔ ۲۰۲: ای عشق تو داده خواب مستانه به عقل 195شمارهٔ ۲۰۳: بگذار شبی که بر تو فرمان بدهم 196شمارهٔ ۲۰۴: از عشق چنان است دل مسکینم 197شمارهٔ ۲۰۵: از هر عاشق وصف دلالی شنوم 198شمارهٔ ۲۰۶: پیش سخن و مذهب و کیشت میرم 199شمارهٔ ۲۰۷: پیش از تو دل از جان و جهان برگیرم 200شمارهٔ ۲۰۸: گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم 201شمارهٔ ۲۰۹: گه بوی خوشت زپیرهن می شنوم 202شمارهٔ ۲۱۰: می آیم وز شوق چنان می افتم 203شمارهٔ ۲۱۱: باد تو به هر صبوح مفتوح من است 204شمارهٔ ۲۱۲: چشمی دارم همه پر از صورت دوست 205شمارهٔ ۲۱۳: جانم چو به چشم دل درو معنی دید 206شمارهٔ ۲۱۴: در شهر ظریف و خوب روی ارچه بسی اس ...207شمارهٔ ۲۱۵: یاری دارم که جسم و جان صورت اوست 208شمارهٔ ۲۱۶: از صورت اگر چه طبع سرکش نشود 209شمارهٔ ۲۱۷: تو صورت و معنی به حقیقت بشناس 210شمارهٔ ۲۱۸: بیهوده مدام در تک و تاز ممان 211شمارهٔ ۲۱۹: در صورت خوب دید باید معنی 212شمارهٔ ۲۲۰: آن چیست که در چشم دل آید معنی 213شمارهٔ ۲۲۱: از مادر معنی چو نزاید معنی 214شمارهٔ ۲۲۲: زان می نگرم به چشم سر در صورت 215شمارهٔ ۲۲۳: العمر مضی وفاتنی المطلوبُ 216شمارهٔ ۲۲۴: القلب الی لقایکم یَرتاحُ 217شمارهٔ ۲۲۵: یا حاسب هل تعلم ماذا تَصنَع 218شمارهٔ ۲۲۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 219شمارهٔ ۲۲۷: سودای تو را خود سر و سامانی نیست 220شمارهٔ ۲۲۸: زان روز که چشم من به رویت نگریست 221شمارهٔ ۲۲۹: تا دست وصال تو نگیرم در دست 222شمارهٔ ۲۳۰: امروز که یار من مرا مهمان است 223شمارهٔ ۲۳۱: در حسرت آنم که شبی در کویت 224شمارهٔ ۲۳۲: امروز هر آن کسی که گل می بوید 225شمارهٔ ۲۳۳: دریاب اگر دسترسی خواهد بود 226شمارهٔ ۲۳۴: بر من سپه هجر تو پیروز مباد 227شمارهٔ ۲۳۵: گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار 228شمارهٔ ۲۳۶: دست من و دامن تو امشب زنهار 229شمارهٔ ۲۳۷: ای شب تو ره وصل سحرگه مَسپَر 230شمارهٔ ۲۳۸: آن شب که زبختم گرهی بگشاید 231شمارهٔ ۲۳۹: من در غم تو مُردم و تو بی غم از ا ...232شمارهٔ ۲۴۰: بالله ترفقوا بقلب مجروح 233شمارهٔ ۲۴۱: بی دیدن تو بیم هلاک است مرا 234شمارهٔ ۲۴۲: تا مهر تو در سینه نهان است مرا 235شمارهٔ ۲۴۳: شمع ارچه زآتش همه تن پر نور است 236شمارهٔ ۲۴۴: هنگام وداع آمد آن سرو بلند 237شمارهٔ ۲۴۵: یارم به سفر چو راه رفتن بگزید 238شمارهٔ ۲۴۶: روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد 239شمارهٔ ۲۴۷: گر ماه شوی به جز محاقی نبود 240شمارهٔ ۲۴۸: وصل ارچه که دیده را منوّر دارد 241شمارهٔ ۲۴۹: صحرای جهان بی تو مرا تنگ آید 242شمارهٔ ۲۵۰: شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید 243شمارهٔ ۲۵۱: داماد خیال را نثاری نرسد 244شمارهٔ ۲۵۲: یار ارچه زمن هیچ نمی آرد یاد 245شمارهٔ ۲۵۳: ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور 246شمارهٔ ۲۵۴: او را چه تمتّع از جوانی باشد 247شمارهٔ ۲۵۵: چون دید دل من اثر سوز فراق 248شمارهٔ ۲۵۶: ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم 249شمارهٔ ۲۵۷: سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است 250شمارهٔ ۲۵۸: مردار چه به کار خویش سرگردان است 251شمارهٔ ۲۵۹: خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوس ...252شمارهٔ ۲۶۰: اینها که زاسرار قدَر بی خبرند 253شمارهٔ ۲۶۱: گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند 254شمارهٔ ۲۶۲: یاری که به وقت کار در کار آید 255شمارهٔ ۲۶۳: ای دل همه آن بکن که رایت باشد 256شمارهٔ ۲۶۴: با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع 257شمارهٔ ۲۶۵: چون آتش و آب بردباری نکنی 258شمارهٔ ۲۶۶: چندت گویم گر سر مردم داری 259شمارهٔ ۲۶۷: هرگه که تو با فرشته بین بنشینی 260شمارهٔ ۲۶۸: آن کس که برای فقر بربست کمر 261شمارهٔ ۲۶۹: دوش این چشمم که دُرّ مکنون می ریخ ...262شمارهٔ ۲۷۰: هر کاو رقمی زعقل بر دل بنگاشت 263شمارهٔ ۲۷۱: مقصود ز روزگار این یک نفس است 264شمارهٔ ۲۷۲: ای همنفسان فعل اجل می دانید 265شمارهٔ ۲۷۳: گفتم که مگر تخم هوس کاشتنی است 266شمارهٔ ۲۷۴: آن یار که منزلگه او قلب آمد 267شمارهٔ ۲۷۵: عنبر که نه آن تست لادن به ازوست 268شمارهٔ ۲۷۶: دردا که زعمر مایهٔ سود نماند 269شمارهٔ ۲۷۷: بیماری دل نمی توان پنهان کرد 270شمارهٔ ۲۷۸: دست دل اگر به دامن یار زنیم 271شمارهٔ ۲۷۹: خوبان همه گردن نفرازند آخر 272شمارهٔ ۲۸۰: هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟273شمارهٔ ۲۸۱: مادام که جویی تو حقیقت زمجاز 274شمارهٔ ۲۸۲: یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر 275شمارهٔ ۲۸۳: چون باد زمن می گذری چه توان کرد 276شمارهٔ ۲۸۴: هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای 277شمارهٔ ۲۸۵: کو عقل که بندی زهوس بگشاید 278شمارهٔ ۲۸۶: کو دست که بند بسته بگشاید ازو 279شمارهٔ ۲۸۷: آن را که دمی دمی به جانی ارزد 280شمارهٔ ۲۸۸: کامل نشوی تو با قرین ناقص 281شمارهٔ ۲۸۹: با دشمن و با دوست نه صلح است و نه ...282شمارهٔ ۲۹۰: چون گوی دلم نزد تو دلجوی افتاد 283شمارهٔ ۲۹۱: ای من زتو در هر دهنی، نیک است این 284شمارهٔ ۲۹۲: با گل گفتم قدر عزیزان داری 285شمارهٔ ۲۹۳: با من بت من هیچ نکو عهد نشد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ