به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعدی شیرازی

سعدی شیرازیقطعه های سعدیشماره ۱۳: دریغ سود ندارد چو رفت کار از دست

2390عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد

دریغ سود ندارد چو رفت کار از دست

به روزگار سلامت سلاح جنگ بساز

وگرنه سیل چو بگرفت، سد نشاید بست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شماره ۱۲: که هر شبی را بی‌اختلاف روزی هست 2شماره ۱۳: دریغ سود ندارد چو رفت کار از دست 3شماره ۱۴: گرت چالاکی و مردانگی هست 4شماره ۱۵: دیگری تنگ عیش و کوته‌دست 5شماره ۱۶: تو راست باش که هر دولتی که هست تو ر ...6شماره ۱۷: پشت خم می‌کنند و بالا راست 7شماره ۱۸: که هر چه دوست کند همچو دوست محبوبست 8شماره ۱۹: به حکم آنکه تو را هم امید مغفرتست 9شماره ۲۰: یا دیو کسی گفت که رضوان بهشتست 10شماره ۲۱: بنده از اسب خویش در رنجست 11شماره ۲۲: عمر در بندگی به سر بردست 12شماره ۲۳: کوته نظر مباش که در سنگ گوهرست 13شماره ۲۴: که دنیا و دین را درم یاورست 14شماره ۲۵: به تلطف نه کار هشیارست 15شماره ۲۶: که فلانی به فسق ممتازست 16شماره ۲۷: بدگوهری که خبث طبیعیش در رگست 17شماره ۲۸ - در عزت نفس: سختی مبر که وجه کفافت ...18شماره ۲۹: پیش اعمی چراغ داشتنست 19شماره ۳۰: صاحب عقلش نشمارد به دوست 20شماره ۳۱: به گردون می‌رسد فریادش از پوست 21شماره ۳۲: شاهدت روی و دلپذیرت خوست 22شماره ۳۳: لاغری بر من گرفت آن کز گدایی فربهست 23شماره ۳۴: آزاد باش تا نفسی روزگار هست 24شماره ۳۵: مباش غره که هیچ آفریده واقف نیست 25شماره ۳۶: حلال باد خراجش که مزد چوپانیست 26شماره ۳۷: چون ماه پیکری که برو سرخ و زرد نیست 27شماره ۳۸: که پند مصلحت آموز کاربندش نیست 28شماره ۳۹: نه مردست آنکه در وی مردمی نیست 29شماره ۴۰: سال و مه کردی به کوه و دشت گشت 30شماره ۴۱: من آن نیم که سخن در غلاف خواهم گفت 31شماره ۴۲: ای که دستت نمی‌رسد بر شاخ 32شماره ۴۳: که نتوانی کمند انداخت بر کاخ 33شماره ۴۴: همی گفت و رخ بر زمین می‌نهاد 34شماره ۴۵ - ظاهرا در ستایش صاحب دیوان است: اقب ...35شماره ۴۶: که بختت با سعادت مقترن باد 36شماره ۴۷: بگذشت بسی ز بوستان باد 37شماره ۴۸: وآنچه پیروزی و بهروزی در آنست آن ده ...38شماره ۴۹: که نود ساله چون پدر گردد 39شماره ۵۰: برو بپرس که خسرو ازین میانه چه برد 40شماره ۵۱: تا روی آفتاب معفر کنم به گرد 41شماره ۵۲: مهمل رها مکن که زمانش بپرورد 42شماره ۵۳: آن قدر عمری که دارد مردم آزاد مرد 43شماره ۵۴: پیریش هم بقا نخواهد کرد 44شماره ۵۵: زو قناعت به میوه باید کرد 45شماره ۵۶: کس تیغ بلا زدن نیارد 46شماره ۵۷: به جوانمردی و ادب دارد 47شماره ۵۸: وگر کنی سر تسلیم بر زمین دارد 48شماره ۵۹: همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد 49شماره ۶۰: سود، سرمایه به یک بار ببرد 50شماره ۶۱: آب جوی آمد و غلام ببرد 51شماره ۶۲: بر یک ورق نویس که بر هفت بگذرد 52شماره ۶۳: که ندانی کدام باید کرد 53شماره ۶۴: دل در جهان مبند که با کس وفا نکرد 54شماره ۶۵: چنان تلخ باشد که گویی تبر زد 55شماره ۶۶: کاین دولت و منصب آن نیرزد 56شماره ۶۷: هر چند دلش جواد باشد 57شماره ۶۸: ز عیب خویش نباید که بیخبر باشد 58شماره ۶۹: و آتش و صعقه پیش و پس باشد 59شماره ۷۰: همچو لل که در صدف باشد 60شماره ۷۱: اول اندیشه کند مرد که عاقل باشد 61شماره ۷۲: گرانجان لایق تحسین نباشد 62شماره ۷۳: گرچه در پای منبری باشد 63شماره ۷۴: تو مپندار که از سیل دمان اندیشد 64شماره ۷۵: از دو چشم جوان چرا نچکد 65شماره ۷۶: شرط یار آنست کز پیوند یارش نگسلد 66شماره ۷۷: به وقت مرگ پشیمان همی خورد سوگند 67شماره ۷۸: تو هم از من به یاد دار این پند 68شماره ۷۹: که آب دیدهٔ مظلوم در نور داند 69شماره ۸۰: که با ما بر قرار خود بماند 70شماره ۸۱: نه کسری و دارا و جمشید ماند 71شماره ۸۲: حیوانیست که بالاش به انسان ماند 72شماره ۸۳: همه بیگانگانش خویش گردند 73شماره ۸۴: ارباب فنون با همه علمی که بخواندند 74شماره ۸۵: مشفق و مهربان یکدگرند 75شماره ۸۶: بسا خونا که در عالم بریزند 76شماره ۸۷: تا دل خلق نیک بخراشند 77شماره ۸۸: گوش بر نالهٔ حمام کند 78شماره ۸۹: دزدی بی‌تیر و کمان می‌کند 79شماره ۹۰: که از گزند تو مردم هنوز می‌نالند 80شماره ۹۱: که جهانش ز دست می‌نالند 81شماره ۹۲: به دور مرد از کمر بگردانند 82شماره ۹۳: که مرغان هوا حیران بمانند 83شماره ۹۴: که خار دیدهٔ بدبخت نیکبختانند 84شماره ۹۵: که خردمند را عزیز کنند 85شماره ۹۶: که در مصالح بیچارگان نظر نکند 86شماره ۹۷: گر جهانی به هم آید به بعیدش نکنند 87شماره ۹۸: به سخن گفتن زیباش بدان به نشوند 88شماره ۹۹: تا تو را بر دواب فضل نهند 89شماره ۱۰۰: نیک‌خواهان دولت شاهند 90شماره ۱۰۱: و آن را که خدای برگزیند 91شماره ۱۰۲: که کسی مرگ دشمنان بیند 92شماره ۱۰۳: همچون تو حلال‌زاده بایند 93شماره ۱۰۴: گرچه تاریک طبع و بدخویند 94شماره ۱۰۵: که زهر در قدح انگبین تواند بود 95شماره ۱۰۶: چه رنجها بکشیدند و دیگری آسود 96شماره ۱۰۷: رفق پیش آر و مدارا و تواضع کن و جو ...97شماره ۱۰۸: حق بیازرد و خلق را بربود 98شماره ۱۰۹: مرد صاحبنظر آنجا که وفا بیند و جود 99شماره ۱۱۰: اگر مراد برآید هنوز باشد زود 100شماره ۱۱۱: ای بسا روز که در زیر زمین خواهد بو ...101شماره ۱۱۲: چو آستانه ندیم خسیت باید بود 102شماره ۱۱۳: که از ظلم او سینه‌ها چاک بود 103شماره ۱۱۴: تا غبار از میان ما برود 104شماره ۱۱۵: تا دل خویش نیازارد و درهم نشود 105شماره ۱۱۶: از همه خلق بیشتر خواهد 106شماره ۱۱۷ - ظاهرا در مدح صاحب دیوان است: که ا ...107شماره ۱۱۸: که فلان را محل وعده رسید 108شماره ۱۱۹: همچنان از کرمت بر نگرفتست امید 109شماره ۱۲۰: ز بهر هشتن و پرداختن نفرماید 110شماره ۱۲۱ - در مدح صاحب دیوان: که بارگاه ملوک ...111شماره ۱۲۲: به خستگان پراکنده بر نبخشاید 112شماره ۱۲۳: چاه دروازهٔ کنعان به پدر ننماید 113شماره ۱۲۴: که همه نقش او نکو آید 114شماره ۱۲۵: اگر موافق شاه زمانه می‌آید 115شماره ۱۲۶: در رحمت او کسی چه گوید 116شماره ۱۲۷: این سخن سهل تستری گوید 117شماره ۱۲۸: گرچه هستم به اصل و دانش حر 118شماره ۱۲۹: امیدوار قبول از مهیمن غفار 119شماره ۱۳۰: زبان خلق و به افسون دهان شیدا مار 120شماره ۱۳۱: از بی‌ادبان جفای بسیار 121شماره ۱۳۲: که نیست جز سلسل البول را در او ادر ...122شماره ۱۳۳: قدم ز رفتن و پرسیدنش دریغ مدار 123شماره ۱۳۴: شب و روز ضایع به خمر و خمار 124شماره ۱۳۵: که رود چون درندگان به شکار 125شماره ۱۳۶: کیفر برد ز حملهٔ مردان کارزار 126شماره ۱۳۷: شفیع روز قیامت محمد مختار 127شماره ۱۳۸: وز چه فریاد می‌کنی هموار 128شماره ۱۳۹: رسم خیرش همچنان بر جای دار 129شماره ۱۴۰: دگر از وی امید خیر مدار 130شماره ۱۴۱: فردا امید رحمت و عفو خدای دار 131شماره ۱۴۲: می‌رود همچو سیل سر در زیر 132شماره ۱۴۳: که دست ظلم نماند چنین که هست دراز 133شماره ۱۴۴: بریده به سر بدگوی تا نگوید راز 134شماره ۱۴۵: شحنه با دزد باز کرد امروز 135شماره ۱۴۶: یکی نصیحت من گوش دار جان عزیز 136شماره ۱۴۷: مست و غافل کی تواند؟ عاقل و هشیار ...137شماره ۱۴۸: پند پیران تلخ باشد بشنو و بدخو مبا ...138شماره ۱۴۹: تا همچو کعبه روی بمالند بر درش 139شماره ۱۵۰: که نه چیزیست جاه مختصرش 140شماره ۱۵۱: نرسد هرگز آفتی به برش 141شماره ۱۵۲: آنچه گویی به خلق خود بنیوش 142شماره ۱۵۳: عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش 143شماره ۱۵۴: که وی را نباشد خردمند پیش 144شماره ۱۵۵: کاین چه ساقست و ساعد باریک 145شماره ۱۵۶: در تنگنای حلقهٔ مردان به روز جنگ 146شماره ۱۵۷: دیده بردوخته به تیر خدنگ 147شماره ۱۵۸: میان عالم و جاهل تألفست محال 148شماره ۱۵۹: مالت افزون باد و خصمت پایمال 149شماره ۱۶۰: ترش کنند و بتابند روی از اهل سال 150شماره ۱۶۱: که قائمست مقامش نتیجهٔ قابل 151شماره ۱۶۲: چه در حدیقهٔ سلطان چه بر کنیسهٔ عا ...152شماره ۱۶۳: وگرنه ملک نگیرد به هیچ روی نظام 153شماره ۱۶۴: مگر کسی که جوانمرد باشد و بسام 154شماره ۱۶۵: چو خواهد رفت جان از جسم مردم 155شماره ۱۶۶: در سمرقند بود پندارم 156شماره ۱۶۷: نبینی‌ام که چه برگشته حال و مسکینم 157شماره ۱۶۸: الی ساق محبوب یشبه بالبرد 158شماره ۱۶۹: یوم التغابن و استیقظ لمزدجر 159شماره ۱۷۰: الیک الا اراد الله اسعاده 160شماره ۱۷۱ - در مدح: درر که بر همه باری ز ابر ...161شماره ۱۷۲: ملکا جور مکن چون به جوار تو دریم 162شماره ۱۷۳: حاکمان خرده نگیرند که ما رندانیم 163شماره ۱۷۴: جامه چندین کی تنیدی پیله گرد خویشت ...164شماره ۱۷۵: بخواهی ماند با فرعون و هامان 165شماره ۱۷۶: ندانند این سخن جز هوشمندان 166شماره ۱۷۷ - در مدح و نصیحت: این شهریار عادل و ...167شماره ۱۷۸: که چهارم نزاد مادرشان 168شماره ۱۷۹: چو بخشیدی و دادی ملک ایمان 169شماره ۱۸۰: به تخت ملک بر چون پادشاهان 170شماره ۱۸۱: نبایستی چنین بالا نشستن 171شماره ۱۸۲: به که حاجت به ناسزا بردن 172شماره ۱۸۳: با کس مکن ای برادر من 173شماره ۱۸۴: اندیشه کن ز ناوک دلدوز در کمین 174شماره ۱۸۵: چندان روان بود که برآید روان او 175شماره ۱۸۶: نه بدکردار را فرجام نیکو 176شماره ۱۸۷: مگر چندان که در معنی بری راه 177شماره ۱۸۸: عجبست ار نمیرد آن دابه 178شماره ۱۸۹: هرگزش نیک نباشد بد نیکی فرمای 179شماره ۱۹۰: به وقتی که اقبال دادت خدای 180شماره ۱۹۱: عزیز من به خردان برببخشای 181شماره ۱۹۲: که نبض را به طبیعت شناس بنمایی 182شماره ۱۹۳: ولیکن صبر به بر بینوایی 183شماره ۱۹۴: که می‌گردد سرم چون آسیایی 184شماره ۱۹۵: به تجربت بزند بر محک دانایی 185شماره ۱۹۶: چرا گوید به خدمت می‌نیایی 186شماره ۱۹۷: گر به رای من و اندیشهٔ من خرسندی 187شماره ۱۹۸: که به مردی قدم سپردندی 188شماره ۱۹۹: همه دانند که از سگ نتوان شست پلیدی 189شماره ۲۰۰: بازگویم نه که صدباره ازو نحس تری 190شماره ۲۰۱: گر تو خواهی که به تندی برهانی بدری 191شماره ۲۰۲: همصحبت تو همچو تو باید هنروری 192شماره ۲۰۳: وز آسمان بربایی کلاه جباری 193شماره ۲۰۴: تا دل پادشه به دست آری 194شماره ۲۰۵: که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آری 195شماره ۲۰۶: تو برگ حاشیت و لشکر از کجا آری 196شماره ۲۰۷: ای که در کام نعمت و نازی 197شماره ۲۰۸: جهد کن تا برون خط باشی 198شماره ۲۰۹: خوار و مذموم و متهم باشی 199شماره ۲۱۰: چو بی‌جرم از کسی آزرده باشی 200شماره ۲۱۱: گوش و چشمم به مطرب و ساقی 201شماره ۲۱۲: که بد یا نیک باشد در بزرگی 202شماره ۲۱۳: تا پای برآمدت به سنگی 203شماره ۲۱۴: مرد خدایی چکار بر در والی 204شماره ۲۱۵: ندیدم به ز خاموشی خصالی 205شماره ۲۱۶: نیش بر جان می‌زند چون کژدمی 206شماره ۲۱۷: نگاه دار دل مردم از پریشانی 207شماره ۲۱۸: هر چند که بالغ شدی آخر تو آنی 208شماره ۲۱۹: ماند پس مرگ جاودانی 209شماره ۲۲۰: مگر کسی که تهور کند به نادانی 210شماره ۲۲۱: که التفات نکردند به روی اهل معانی 211شماره ۲۲۲: از منقطعان کاروانی 212شماره ۲۲۳: روا بود که به کمترگناه بند کنی 213شماره ۲۲۴: شکر یک نعمت از انعام خدایی نکنی 214شماره ۲۲۵: منت منه که ملک خود آباد می‌کنی 215شماره ۲۲۶: لیکن تو گوش هوش نداری که بشنوی 216شماره 227 : چه حسن عهد بود پیش نیکمردانم

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ