ضیاءالدّین ابوالبهاء مولانا خالد ذوالجناحین شهرزوری، از مرشدان طریقت نقشبندیه است؛ وی به قول اکثر نویسندگان در سال ۱۱۹۳ هجری (۱۷۷۹م) یا نزدیک به همین تاریخ در قصبهٔ قره‌داغ چشم به جهان گشود.
تحصیلات اولیه را در کانون گرم خانواده و در کنار پدر بزرگوارش مولانا احمد بن حسین عثمانی شروع کرد، قرآن مجید و مقدماتی از صرف و نحو را در قره‌داغ آموخت و برای ادامهٔ درس و استفاده از محضر استادان بزرگ، راهی سلیمانیه شد.
مولانا در سال ۱۲۲۰هـ / ۱۸۰۵م. به شوق زیارت خانهٔ خدا و مدینهٔ منورّه راهی حجاز می‌شود. پس از زیارت مرقد سرور کائنات (ص) برای یافتن یکی از اولیاء که از او کسب فیض کند به جستجو می‌پردازد و هنگام مراجعت از مدینه، با دانشمندی یمنی برخورد می‌کند که به او یادآور می‌شود اگر در مکّه کسی را دیدی که ظاهراً رفتارش بر خلاف شریعت است، وی را انکار نکن و تردیدی به خود راه مده چه بسا که گشایش کارت به دست او باشد. مولانا در مکه آن شخص را پیدا می‌کند و از وی درخواست می‌کند که تحت تعلیم او قرار گیرد. اما او با دست اشاره می‌کند که گشایش کارش در هندوستان است و باید منتظر کسی باشد که وی را بدان دیار رهنمائی کند.
وی شب جمعه سیزدهم ذی‌القعدهٔ سال ۱۲۴۲ هجری در ۴۹ سالگی درگذشت. همان شب پیکرش را به مدرسه‌اش انتقال داده، مراسم غسل و تکفین را به جای می‌آورند و بنا بر وصیتش تا صبحگاه بر جنازه‌اش قرآن می‌خوانند. سپس خلفا و مریدان، پیکرش را برسر دست به مسجد «یلبغا» انتقال می‌دهند و پس از ادای نماز به وسیلهٔ سید محمّدامین ابن عابدین او را در «تل نور» جبل قاسیون به خاک می‌سپارند. آگاهی بیشتر...