در این دوران بود که نقیب‌خان طغرل شعر و شاعری را پیشه کرد. دیوان اشعارش با کمک دوستان و پیوندانش اهل فضل و هنر در شهر صنعتی "کاگان" واقع در حوالی بخارای شریف در سال ۱۹۱۶ منتشر شد. این دیوان بیش از ۳۰۰ غزل، یک مستزاد، نُه مخمس، سه مسدس، یک ترجیع‌بند، هشت قصیده، “فیروزنامه”، “ساقی نامه”، در مجموع بیش از ۷۳۰۰ مصرع از آثار منظوم او را در بر داشت.

دوران آخر زندگی طغرل دوران پرآشوبی بود. آن زمان شهر سمرقند بخشی از مستعمرات روسیه محسوب می شد و امیر بخارا نیز از تزار اطاعت می کرد. بحران ناشی از جنگ جهانی اول امپراتوری روسیه را برای انقلابی بولشویکی آماده می کرد. بالاخره پای ارتش سرخ به وادی زرافشان در شمال تاجیکستان کنونی هم رسید.