از رخت لاله در نظر روید

وز غمت خار در جگر روید

قدت ار سایه بر زمین فکند

خشک و تر سرو غاتفر روید

ور فتد آب لعل تو بر خاک

بوم و بر جمله نیشکر روید

لفظ چون شکرت اگر شنود

صخره حالی نبات بر روید

هر نیی را به خدمت لب تو

بر میان هم ز تن کمر روید

خط تو تربیت ز اشکم یافت

زانکه سبزه هم از مطر روید

بس که گریم ز خط دمیدن تو

که ز نم سبزه بیشتر روید

عاشقان بر دری چه سر پاشند

که ازو چون گیاه سر روید

از دری بر رهت فشانم زر

که ز خاک فضاش زر روید

در مخدوم صاحب دیوان

که ازو شاخ فخر و فر روید

*****