بت نامهربانم کی ز حال من خبر دارد

ز مهرش نگذرم یک ذره گر از من گذر دارد

روم هر دم به یاد آتش رخساره اش از خود

شکست رنگ من آهنگ پرواز شرر دارد

خوشم چون شانه از مضمون فکر تام گیسویش

که دامان خیالم رتبه ی جیب سحر دارد

به راه انتظارش بسته ی محمل ناقه ی هوشم

پریدن های رنگم ساز آهنگ سفر دارد

به بزم وصل او شد جوهر دل عرض خاموشی

به جز حیرت دگر آیینه ی ما کی هنر دارد؟

به یک نیم نگه از نرگس شوخش مشو ایمن

که قانون طلسمش ساز نیرنگ دگر دارد

ببین آهنگ بال افشانی صید محبت را

که از ذوق تپیدن بسمل او بال و پر دارد(۸)

به کوه از تلخی هجران،چه غم فرهاد محزون را؟

صدای تیشه اش چون نی ز شیرینی شکر دارد

پریشانی نسازد کم سر مو خاطر جمعش

اگر مجنون خیال زلف لیلی بیشتر دارد

ز مهر عارض زلفش مرا این شبهه روشن شد

که گر صد شام نومیدی است امید سحر دارد

خوشا از مصرع سلطان او رنگ سخن طغرل

(تو اکنون ناله کن بیدل که آهنگ اثر دارد)