سجود وجهک فرضاً علـّی فی الصّلواتی
ترا پرستم اگر فی المثل چو لات و مناتی
بچشم خويش نظر کن مرا مگو ز چه مستی
در آئينه رخ خود بين مرا مپرس ز چه ماتی
نرفته در عتباتت زمهر کعبۀ رويت
روان ز چشمه چشم من است شطّ فراتی
خُدای عالم و آدم مربّی همه اشيأ
ترا وفا بدهد يا مرا ز غصّه نجاتی
حيات من نه ز جان وممات من نه ز مرگ است
من الوصال حيات من الفراق مماتی
بوقت مرگ کشودی ز پرسشم لب شيرين
چنانکه باز بمانم ز نو دميده حياتی