ای فروغ عشق! بی تو زیستن

بدتر است اندر جهان از نیستن

از دل پر درد من هرگز مرو

لحظه‌یی از خاطرم غایب مشو

چون که با تو این دلم خو کرده است

از ازل خود الفت تو کرده است

بلکه ایزد از تو دل را ساخته است

یا خود اندر دل تو را انداخته است

گرچه از تو می‌نیاید جز زآه

لیک آن آه است دل را شاهراه

محنت تو مرمرا جانپرور است

حالت توام هميشه دلبراست

بهر کردن خاک را آدم خدا

از یمت بروی نمی‌ریخت از سما