هرچند ز دست تو خراب است دل ما

در بحر جنون گوهر آب است دل ما

در پیش تو مانند خزف قدر ندارد

خرمهره مبین درّ خوشاب است دل ما

چون شمع ز سوز جگر و دیده‌ي خونبار

عمریست که در آتش و آب است دل ما

تا چند بگو ای مه بدمهر خدا را

با غیر خوری باده و آب است دل ما

یک خنده‌ي گل بود سراپای بهارم

این قافله بگذشت و به خواب است دل ما

چون خواسته‌ای این غزل از مخفی دل ریش

گویا به سؤال تو جواب است دل ما