صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۹۶۵: از عزیزان رفته رفته شد تهی این خاکدان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از عزیزان رفته رفته شد تهی این خاکدان یک تن از آیندگان نگرفت جای رفتگان عالم از اهل سعادت یک قلم خالی شده است زان همایون طایران مانده است مشتی استخوان نیست جز سنگ مزار از نامداران بر زمین نقش پایی چند بر جا مانده است از کاروان زیر گردون راست کیشان را نمی باشد قرار منزل آسایش تیرست بیرون از کمان باز می گردد به جان بی نفس سوی عدم هر که در ملک وجود آید ز روشن گوهران ما به این ده روزه عمر از زندگی سیر آمدیم خضر چون تن داد، حیرانم، به عمر جاودان؟ پیش ازین بر رفتگان افسوس می خوردند خلق می خورند افسوس در ایام ما بر ماندگان مستی غفلت شعور از خلق صائب برده است تا که پیش از مرگ برخیزد ازین خواب گران؟ صائب تبریزی