صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۹۵۷: ترم چون حباب از هوایی که دارم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترم چون حباب از هوایی که دارم که می ریزد از هم بنایی که دارم امیدم به دست و پایی است، ورنه چه کار آید از دست و پایی که دارم به خورشید خواهد چو صبحم رساندن دل ساده از مدعایی که دارم نمانم به جا هیچ افتاده ای را به منزل برم نقش پایی که دارم بود استخوان روزیم گر جهان را به دولت رساند همایی که دارم سپندست کز جا جهد جا نماید درین انجمن آشنایی که دارم سخن می شود دلنشین زود صائب اگر دل دهد دلربایی که دارم صائب تبریزی