صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۷۴۳: ستاره سوخته آتشین عذارانم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ستاره سوخته آتشین عذارانم چو داغ لاله سیه روز نوبهارانم به پاک چشمی من شبنمی ندارد باغ ز دست هم بربایند گلعذارانم ز مشت خار و خس من سفر نمی آید مگر به بحر برد سیل نوبهارانم مرا به حلقه اطفال رهنما گردید که شیشه بارم و مشتاق سنگبارانم ربوده است ز من اختیار، جذبه بحر عنان گسسته تر از رشته های بارانم چو داغ لاله به خون گر چه روی خود شستم درین حدیقه هنوز از سیاهکارانم هزار مرحله دارم به آن رمیده غزال اگر چه قافله سالار بیقرارانم اگرچه تخته مشتی حوادث فلکم گشاده روی تر از شام روزه دارانم بشوی دست ز تعمیر من که چون مجنون خراب کرده جولان نی سوارانم چو از هزار یکی ناله ام به گل نرسد ازین چه سود که سر حلقه هزارانم همان که داده غمم غمگسار خواهد شد اگر به غم بگذراند غمگسارانم به گرد من نرسد سیل خوش عنان صائب که من گداخته آتشین عذارانم صائب تبریزی