صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۶۷۲: خط به اوراق جهان، دیده و نادیده زدیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خط به اوراق جهان، دیده و نادیده زدیم پشت دستی به گل چیده و ناچیده زدیم هر دم از ماتم برگی نتوان آه کشید چار تکبیر بر این نخل خزان دیده زدیم حاصل ما ز عزیزان سفر کرده خویش مشت آبی است که بر آینه دیده زدیم هدف ناوک دلدوز مکافات شدیم بر سر خاری اگر پای نفهمیده زدیم قدم از چشم نمودند سبک رفتاران ما درین بادیه تن چون ره خوابیده زدیم خار سیلاب پریشان نظری خواهد شد بخیه ای کز مژه بر دیده نادیده زدیم برشکست خزف اکنون دل ما می لرزد گر چه بر سنگ دوصد گوهر سنجیده زدیم شد گرانخواب تر از کوشش ما صائب بخت لگدی چند بر این سبزه خوابیده زدیم صائب تبریزی