صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۶۵۳: رخنه در سنگ اگر از آه سحرگاه کنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رخنه در سنگ اگر از آه سحرگاه کنم نیست ممکن که اثر در دل در دل آن ماه کنم به کشیدن دل خود چون تهی از آه کنم؟ نیست در دست من این رشته کوتاه کنم می کند گریه تراوش از دل من بی خواست نیست در دست من این رشته که کوتاه کنم چه فتاده است که از خانه نهم بیرون پای؟ من که چون چشم قناعت به پرکاه کنم من که هر پاره دلم پیش بتی در گروست به چه دل بندگی حضرت الله کنم؟ در وطن شد به زر قلب برابر یوسف به چه امید برون من سر ازین چاه کنم؟ مرکز حلقه ماتم زدگانش سازم هر که را از غم جانکاه خود آگاه کنم پرده نکهت گل، برگ نگردد صائب چون گره در دل صد پاره خود آه کنم؟ صائب تبریزی