صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۶۳۵: تا به کی افتم و تا چند بپا برخیزم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا به کی افتم و تا چند بپا برخیزم؟ من که افتادنی ام چند زجا برخیزم؟ من که تا خاستم از خاک، به خون افتادم در قیامت دگر از خاک چرا برخیزم؟ چون لب خشک صدف تشنه آب گهرم نه حبابم که پی کسب هوا برخیزم من که از پستی طالع به زمین بستم نقش نیست امید که در روز جزا برخیزم نه سرو برگ غریبی، نه سرانجام وطن به چه طاقت بنشینم، به چه پا خیزم؟ چاره غفلت من صور قیامت نکند این نه خوابی است که از وی به صدا برخیزم خاک بادا به سر همت مردانه من اگر از خاک به اقبال هما برخیزم قدمی بر سر خاکم بر زیارت بگذار تا ز خواب عدم آغوش گشا برخیزم من که گم کرده خود یافتم اینجا صائب دیگر از کوی خرابات چرا برخیزم؟ صائب تبریزی