صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۴۷۹: گر چه ما راه طلب را پای در گل می رویم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر چه ما راه طلب را پای در گل می رویم پیشتر از برق رفتاران به منزل می رویم وصل دادیم شوق را افسرده سازد زان چو موج گاه گاهی از دل دریا به ساحل می رویم گر به ظاهر نیست دست ما به زیر بار خلق ما به زیر بار مردم از ته دل می رویم دیگران از دوری ظاهر اگر از دل روند ما ز یاد همنشینان در مقابل می رویم گر چه می دانیم گوهر نیست در بحر سراب همچنان ما از پی دنیای باطل می رویم گر چه از دل می رود از دیده غایب هر چه شد ما ز دل چون مصرع برجسته مشکل می رویم سنگ راه ما نگردد پله افتادگی با زمین گیری چو نقش پا به منزل می رویم از در دل می توان شد از دو عالم بی نیاز ما به هر در صائب از غفلت چو سایل می رویم صائب تبریزی