صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۴۳۴: ما ز حرف پوچ مانند صدف لب بسته ایم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما ز حرف پوچ مانند صدف لب بسته ایم چون گهر در خلوت روشندلی بنشسته ایم تنگ نتواند زمین و آسمان بر ما گرفت چون شرار از تنگنای سنگ و آهن جسته ایم اهل مجلس در شکست ما چه یکدل گشته اند؟ ما نه مینای تهی، نه توبه نشکسته ایم تاج اقبال سکندر این چنین لعلی نداشت پیش یأجوج سخن سد خموشی بسته ایم در محیط عشق، خون نوح در جوش است و ما چون حباب از سادگی بر موج محمل بسته ایم چشم ما از بس که ترسیده است از پیوند خلق ابروی پیوسته را از لوح خاطر شسته ایم! یاد ما از خاطر احباب صائب چون رود؟ در بیاض آفرینش مصرح برجسته ایم صائب تبریزی