صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۲۸۲: گر چنین شوید غبار زهد از دل باده ام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر چنین شوید غبار زهد از دل باده ام بادبان کشتی می می شود سجاده ام چون نگردد آب درچشم جهان از دیدنم از یتیمی درغریبی چون گهر افتاده ام عالم قسمت ندارد سیر چشمی همچو من قانع از خرمن به برگ کاه چون بیجاده ام شسته ام دست از لباس زود سیر نوبهار همچو سرواز برگریز نیستی آزاده ام باطنم از جوهر ذاتی است پر نقش و نگار گرچه چون آیینه در ظاهر زمین ساده ام نیست ناخن گیر دلهای عزیزان ورنه من ناوک خارا شکافم این چنین کاستاده ام زردرویی می کشم چون نی ز همراهان خویش من که از ذوق سفر هرگز کمر نگشاده ام عاجزم در عقده دل گرچه صائب بارها عقده سردر گم افلاک را بگشاده ام صائب تبریزی