صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۰۸۱: شوخی که مرا هست تمنای وصالش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شوخی که مرا هست تمنای وصالش وحشی تر از آهوی رمیده است خیالش چشم و دل من تشنه حسنی است که از لطف در آینه و آب نیفتاده مثالش هر چند که گیرنده بود خون شهیدان چون لاله بود داغدل از چهره آلش گردید مه عید مرا ناخنه چشم تا چشم من افتاد به ابروی هلالش صائب تبریزی