صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۰۶۴: همچون کمان سخت ز طبع غیور خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
همچون کمان سخت ز طبع غیور خویش آسوده از کشاکش خلقم ز زور خویش از آفتاب اگر به سرم تاج زر نهند سر درنیاورم به فلک ازغرور خویش چون کرم شبچراغ،زراندودآتشم مستغنی ازستاره و ماهم زنورخویش حیرات مرا به عالم وحدت کشیده است نتوان زمن گرفت به کثرت حضور خویش سیلاب با تلاطم دریا چه می کند؟ پروای شور حشر ندارم ز شور خویش نه تاب وصل دارد و نه طاقت فراق درمانده ام به دست دل ناصبور خویش صائب مرا به عالم بالا دلیل شد در زیر بار منتم از فکر دور خویش صائب تبریزی