صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۰۵۴: میخانه ای است باغ که گلهاست ساغرش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
میخانه ای است باغ که گلهاست ساغرش ترکن دماغ جان ز می روح پرورش هر نخل پرشکوفه درین باغ لیلیی است کز خیرگی فکنده به یک شاخ، چادرش گلگل شده است پیکر سیمین بوستان از بس که ابر تنگ کشیده است دربرش جز نخل پرشکوفه ندارد جهان خاک چرخی که بر مراد بود سیر اخترش گل آنچنان فریفته حسن خود شده است کز شبنم است آینه دایم برابرش در فصل نوبهار، چمن بزم چیده ای است کز غنچه و گل است صراحی و ساغرش بستان برات عیش ز دیوان نوبهار اکنون که از شکوفه گشوده است دفترش صائب چو لاله هر که بود کاسه سرنگون خالی نمی شود زمی لعل ساغرش صائب تبریزی