صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۶۵۰: بتان که صید به نیرنگ می نمایندت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بتان که صید به نیرنگ می نمایندت کباب آتش بیرنگ می نمایندت اگر برون کنی از دل هوای آزادی بهشت در قفس تنگ می نمایندت ببر ز مردم غافل که این گرانجانان گران رکاب تر از سنگ می نمایندت به ناخنی که رسد، پرده را بگردانند معاشران که هماهنگ می نمایندت گر از لباس برآیی نمی شناسندت همین گروه که یکرنگ می نمایندت ز زنگ، آینه دل اگر بپردازی هزار آینه در زرنگ می نمایندت علامت نفس سوخته است، منزل نیست سیاهیی که به فرسنگ می نمایندت بکن به لاله رخان چشم خود سیه صائب که زود چهره به خون رنگ می نمایندت صائب تبریزی