صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۶۳۸: از هوس گر تو به دنبال هواخواهی رفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از هوس گر تو به دنبال هواخواهی رفت زود بی برگ ازین دار فنا خواهی رفت کوه تمکین تو چون کاه سبک می گردد اگر از هر سخن پوچ ز جا خواهی رفت نیست ممکن دل بیتاب تو آسوده شود تا درین نشأه ندانی که کجا خواهی رفت عمر ده روزه زیادست درین وحشتگاه تا به کی در طلب آب بقا خواهی رفت؟ دل خود آب کن، از هر دو جهان دست بشو گر به سر منزل مردان خدا خواهی رفت می شوی رو به بقا روز قیامت محشور نگران گر تو ازین دار فنا خواهی رفت گردی از محمل لیلی نتوانی دریافت گر تو از راه به آواز درا خواهی رفت در دل است آنچه تو در عالم گل می جویی چند در کعبه پی قبله نما خواهی رفت؟ نکند در به رخت باز اگر رخنه دل تو ازین خانه دربسته کجا خواهی رفت؟ تو اگر تکیه کنی بر خرد ناقص خود زود در چاه ضلالت به عصا خواهی رفت به رفیقان موافق چه نهی دل صائب؟ عاقبت از همه چون فرد و جدا خواهی رفت صائب تبریزی