صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۰۵۷: از عزیزان دیده پوشیده من روشن است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از عزیزان دیده پوشیده من روشن است بوی پیراهن کلید خانه چشم من است خون ما بی طالعان را نیست معراج قبول ورنه جای مصرع رنگین، بیاض گردن است دیده بازست از نظاره دنیا حجاب دیدن این خواب، موقوف نظر پوشیدن است از شب بخت سیاهم صبح امیدی نزاد حرف خواب آلودگان است این که شب آبستن است پستی سقف فلک آه مرا در دل شکست شمع می دزدد نفس چندان که زیر دامن است سرمپیچ از داغ، کز اقبال روزافزون عشق داغ چون پیوسته شد با هم، دعای جوشن است تا چه بیراهی ز من سر زد، که در دشت جنون هر سر خاری که بینم تشنه خون من است می شوند از چرب نرمی دوست صائب دشمنان بر چراغ من نسیم صبحگاهی روغن است صائب تبریزی