صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۰۴۶: زهر در ساغر مرا از سیر ماه و انجم است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زهر در ساغر مرا از سیر ماه و انجم است آسمان پر کواکب شیشه پر کژدم است چرخ معذورست در افشردن دلهای خلق نخل ماتم تازه رو از آب چشم مردم است کار نادان می شود مشکل تر از تدبیر خویش از لگد محکم شود خاری که در زیر دم است از علایق رشته ای تا هست، جان آزاد نیست تا رگ خامی بود در باده، محبوس خم است خرد مشمر جرم را هر چند باشد اندکی کز بهشت آواره آدم از برای گندم است دوری ظاهر حجاب تشنه دیدار نیست قطره در هر جا که باشد متحد با قلزم است از صفای سینه مستورست صائب داغ من پرتو خورشید تابان پرده دار انجم است صائب تبریزی