صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۶۶۲: رسیده است به معراج اوج پستی ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رسیده است به معراج اوج پستی ما هزار پایه کم از نیستی است هستی ما به هر چه چشم گشادیم، عشق می بازیم گرفت روی زمین را صنم پرستی ما نسیم صبح فنا تیغ بر کف استاده است نفس چگونه برآرد چراغ هستی ما؟ به گوش، خنده مینای می گران آید ز بس که هست سبکروح، خواب مستی ما غذای روح به تن می دهیم از غفلت به خویش خاک ببالد ز تن پرستی ما غنیمت است دمی آب خوش درین عالم به ذوق آب خمارست می پرستی ما شبی که سایه کند می به جام ما صائب سیاه روز نگردد چراغ هستی ما صائب تبریزی