صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۶۶۱: ز هم نمی گسلد عیش جاودانه ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز هم نمی گسلد عیش جاودانه ما خمار صبح ندارد می شبانه ما ترا که ذوق سخن نیست فکر ساغر کن که گشت چاک گریبان شرابخانه ما فسانه دگران خواب در بغل دارد به چشم خواب نمک می زند فسانه ما عرق فشانی ابر بهار رنگین است کنون که خال لب کشت گشت دانه ما به ناز کی چه میانش، چه جسم لاغر من دویی کناره گرفته است از میانه ما زمین ز برگ خزان دیده خرقه پوش شود اگر بهار کند رنگ عاشقانه ما کجاست دام فنا تا گلوی ما گیرد؟ قفس خلال شد از فکر آب و دانه ما کسی نماند که بر آه ما نسوخت دلش سری کشید به هر روزنی زبانه ما خمار عشقت اگر دردسر دهد صائب سری بکش به غزل های عاشقانه ما صائب تبریزی