صامت بروجردی
کتاب نوحههای سینه زنی (به اقسام مختلفه و لحنهای متنوع و مخصوصه)
شمارهٔ ۱۱ - و برای او: ای نام تو زینت زبانها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای نام تو زینت زبانها احوال تو زیب داستانها پرورده مهد دوش احمد پیغمبر آخر زمان ها بنمود خدا ترا به جنت در مرتبه سید جوان ها برپا شده منبر عزایت از روز ازل در آسمان ها در معرض ابتلای کونین شد کار تو فوق امتحان ها از سطح زمین به عرش اعظم پیوسته ز ماتمت فغان ها جان در ره حق فدا نمودی تا شد به فدایی تو جان ها گریان به تو وحشیان صحرا تا حشر چه مرغ آشیان ها دارند جهان ز سیه تنگ بر ناوک ماتمت نشان ها سیلاب غم تو گشت تا حشر ویران کن جمله خانمانها ***** ای بی کس و آشنا حسینم لب تشنه و سر جدا حسینم ***** هر عهد که با خدا نمودی یک یک به همه وفا نمودی امید خود از وطن بریدی جا در صف نینوا نمودی یاران و برادران خود را در راه خدا فدا نمودی بیگانه شدی ز اهل عالم خود را به حق آشنا نمودی عباس برادر جوان را بی دست به کربلا نمودی چون قاسم و اکبری تو قامت در ماتمشان دو تا نمودی فرزند صغیر خود نشانه بر ناوک ابتلا نمودی مظلوم و غریب آخر از زین اندر سر خاک جا نمودی آن دین که داشتی به گردن از گردن خود ادا نمودی ***** ای بی کس و آشنا حسینم لب تشنه و سر جدا حسینم ***** چون رفت سر تو بر سر نی با نغمه چنگ و ناله نی در ماتم تو به طبل سینه زد زینب خون جگر پیاپی در طور سنان خدای را خلق دیدند عیان ز مظهر وی بر نیزه سر تو رفت و کردی معراج خدای را به سر طی اطفال یتیم تو سرت را افتاده به آه و ناله از پی ای زینت گوشواره عرش در حق تو داشت این گمان کی کز کرب و بلا بهار عمرت چون شد ز جفای اشقیاء دی گردد بدنت به خاک یکسان زیر سم توسن سبک پی سازد سر انوار تو منزل در خاک تنور و مجلس می اکنون که به چاره دسترس نیتس گویم ز غم و فغان کنم هی ***** ای بی کس و آشنا حسینم لب تشنه و سر جدا حسینم ***** روزی که سرت ز تن بریدند اهل حرمت فغان کشیدند در خیمه گهت برای غارت با هلهله کوفیان دویدند یک طایفه همچو گرگ خونخوار اندر سر عابدین دویدند فوجی ز برای گوشواره گوش سه زن از ستم دریدند چون صید به زیر دست صیاد اطفال ستمکشت رمیدند هر گوشه ز ترس سیلی شمر اندر این خارها خزیدند روزی که ندیده هیچ کافر در ماریه عترت تو دیدند هر طعنه کزو نبود بد تر در کوفه ز کوفیان شنیدند چون جغد غریب بی پر و بال در کنج خرابه آرمیدند ای سبط نبی بنی امیه آخر به مراد دل رسیدند ***** ای بی کس و آشنا حسینم لب تشنه و سر جدا حسینم ***** ای سکه ابتلا به نامت از کوفه بتر به بلای شامت در کوفه اگر به کنج مطبخ خولی ننمود احترامت در شام پی تلافی آخر دادند به طشت زر مقاومت خاکستر و سنگ مردم شام کردند نثار سر ز بامت بر نی چومه دو هفته کردند انگشت نمای خاص و عامت در بزم شراب آسمان کرد ز هر غم و ابتلا به جامت فرزند حرام زاده هند پوشید نظر ز احتشامت شده ست و به چوب خیزران کرد آزرده لبان لعل فامت شد روز به پیش چشم زینب چون شام ز رنج صبح و شامت تا روز جزا دل شکسته (صامت) شده نوح گر مدامت ***** ای بی کس و آشنا حسینم لب تشنه و سر جدا حسینم صامت بروجردی