صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۳۳۷: نه بوی گل، نه رنگ لاله از جا می برد ما را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نه بوی گل، نه رنگ لاله از جا می برد ما را به گلشن لذت ترک تماشا می برد ما را دو عالم از تمنا شد بیابان مرگ ناکامی همان خامی به دنبال تمنا می برد ما را مکن تکلیف همراهی به ما ای سیل پا در گل که دست از جان خود شستن به دریا می برد ما را اگر چه در دو عالم نیست میدان جنون ما همان بی طاقتی صحرا به صحرا می برد ما را کمند جذبه خورشید اگر رحمت نفرماید که چون شبنم ازین پستی به بالا می برد ما را؟ چنان آماده عشقیم از فیض سبکروحی که حسن صورت دیوار از جا می برد ما را به طوفان گوهر از گرد یتیمی برنمی آید چه گرد از چهره دل موج صهبا می برد ما را؟ که باور می کند با این توانایی ز ما صائب؟ که چشم ناتوان او به یغما می برد ما را صائب تبریزی