صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۲۶۵: یاد ایامی که با هم آشنا بودیم ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
یاد ایامی که با هم آشنا بودیم ما هم خیال و هم صفیر و هم نوا بودیم ما معنی یک بیت بودیم از طریق اتحاد چون دو مصرع گر چه در ظاهر جدا بودیم ما بود دایم چون زبان خامه حرف ما یکی گر چه پیش چشم صورت بین دو تا بودیم ما چون دو برگ سبز کز یک دانه سر بیرون کند یکدل و یکروی در نشو و نما بودیم ما می چرانیدیم چون شبنم ز یک گلزار چشم از نوا سنجان یک بستانسرا بودیم ما بود راه فکر ما در عالم معنی یکی چون دو دست از آشنایی یکصدا بودیم ما دوری منزل حجاب اتحاد ما نبود داشتیم از هم خبر در هر کجا بودیم ما اختر ما سعد بود و روزگار ما سعید از سعادت زیر بال یک هما بودیم ما چاره جویان را نمی دادیم صائب درد سر دردهای کهنه هم را دوا بودیم ما صائب تبریزی