صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۲۴۱: از سرشک تلخ خود باشد شراب ناب ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از سرشک تلخ خود باشد شراب ناب ما چون زمین شور از خود می تراود آب ما آبروی گوهر از گرد یتیمی می شویم بحر را سازد غبارآلود اگر سیلاب ما با کمال بی قراری دلنشین افتاده ایم در کف آیینه لنگر می کند سیماب ما آه سرد ما جهانی را به شور آورده است می کند کار نمک در دیده ها مهتاب ما از دل چاکیم در دیر و حرم با آبروی کافر و مؤمن نمی پیچد سر از محراب ما بحر را وجد و سماع ما به شور آورده است آه از آن ساعت که از گردش فتد گرداب ما بحر را سرپنجه مرجان نیندازد ز جوش دست کوته دار زنهار از دل بی تاب ما استخوان در پیکر ما توتیا خواهد شدن گر چنین گردد گران صائب ز غفلت خواب ما صائب تبریزی