صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۹۲: ناتوانی از اجابت نیست مانع آه را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ناتوانی از اجابت نیست مانع آه را می رساند پیچ و خم آخر به منزل راه را می شوند از خاکساری زیردستان سربلند جامه کوتاه، رعنا می کند کوتاه را ترک غفلت کن که بیداری درین ظلمت سرا مد عمر جاودان سازد شب کوتاه را از کدو بوی شراب آید به دشواری برون از سر بی مغز نتوان برد حب جاه را هر قدر ابر بهاری در کرم طوفان کند نیست ممکن از تهی چشمی برآرد چاه را با تن خاکی امید جذبه سودایی است خام کهربا با دانه نتواند ربودن کاه را طایر یک بال نتواند فلک پرواز شد بی حضور دل مبر زنهار نام الله را پای سرعت در ره هموار می آید به سنگ نرم رویی آورد بیرون ز سختی راه را حسن را از خط مشکین نیست بر خاطر غبار توتیای چشم باشد گرد لشکر شاه را برندارد وقت خط چشم از عذار گلرخان هر که در ابر تنک دیده است سیر ماه را شرم نتواند حصاری کرد حسن شوخ را هاله از پرتوفشانی نیست مانع ماه را مرغ زیرک در قفس صائب دل خود می خورد بیش باشد وحشت از دنیا دل آگاه را صائب تبریزی