صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۲۳: خواب وقت فیض در محراب می گیرد مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خواب وقت فیض در محراب می گیرد مرا چون سگان در صبح دام خواب می گیرد مرا در مسبب گر چه از اسباب رو آورده ام دل همان از عالم اسباب می گیرد مرا با حواس جمع، خود را جمع کردن مشکل است دل درین منزل به چندین باب می گیرد مرا نفس ظلمانی به ظلمت بس که عادت کرده است دل چو دزدان از شب مهتاب می گیرد مرا می تپم چون کبک، زیر بال و پر شهباز را دولت بیدار اگر در خواب می گیرد مرا لغزشی چون شبنم گل گر ز من صادر شود جذبه خورشید عالمتاب می گیرد مرا در بهاران تازه گردد داغ هر تخمی که سوخت بیشتر دل از شراب ناب می گیرد مرا راه من دایم دو چندان می شود از کاهلی در میاه راه، صائب خواب می گیرد مرا صائب تبریزی