صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۱۲: گل نزد آبی بر آتش بلبل خودکام را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گل نزد آبی بر آتش بلبل خودکام را نیست غیر از ناامیدی حاصلی ابرام را چهره خورشید رویان را سپندی لازم است از شب جمعه است نیل چشم زخم ایام را عشق عالمسوز می باید دل افسرده را می پزد خورشید تابان میوه های خام را نیست ممکن از زبان خوش کسی نقصان کند چرب نرمی غوطه در شکر دهد بادام را چون شرر بر جان نمی لرزم ز بیم نیستی دیده ام در نقطه آغاز خود، انجام را با ضعیفان پنجه کردن نیست کار اقویا در قفس دارد نیستان شیر خون آشام را صبح چون روشن شود، از خواب غفلت سر برآر تا کفن بر خود نسازی جامه احرام را صائب تبریزی