صامت بروجردی
کتاب الروایات و المصائب
شمارهٔ ۳۰ - نزول عهدنامه در کربلا به شاه تشنهجگر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روز عاشورا چو شاه کربلا سید مظلوم سبط مصطفی جمله یار و یاورانش کشته شد پیکر ایشان به خون آغشته شد طرف هامون ز اشک گلگون گشتیم در وداع شاه با اهل حرم یکه و تنها به میدان رو نهاد رفت و در جای بلندی ایستاد گه به حسرت آن شفیع کائنات بد نگاهش جانب شط فرات وز عطش آن شاه مظلوم وحید آه سرد از قلب پرخون می کشید گاه اندر قتلگه کردی نظر هر طرف در خون جوانی غوطه ور همچو برگ گل بدنها چاک چاک سر جدا و بی کفن غلطان به خاک گه نظر کردی به سوی خیمه گاه سوی طفلان زنان بی گناه کودکان مستمند ماه وش با نوای غم فزای العطش اینچنین می گفت شمس المشرقین باد قربان شما جان حسین سهل باشد عقده های مشکلم می کند اشک شما خون دلم جوی خون از دیده جاری کم کنید ناله و افغان و زاری کم کنید یک طرف سنگین دلان نابکار اندر آن صحرا فزون از صدهزار غافل از بی یاری احوال او تشنه بهر خون و جان و مال او شاه بی لشکر حسین خون جگر بود اندر بحر فکرت غوطه ور ناگه از درگاه حی کبریا رقعه سبزی نوشته با طلا اوفتاد از بهر آن فلک فلاح بر سر قربوس زین ذوالجناح رقعه را بگشود آن نور دو عین دید بنوشته است «عبدی یا حسین» نیست ما را بر کسی تکلیف شاق این تو و راه حجاز و این عراق ما شهادت را به تو ننموده فرض این تو و ملک جهان از طول و عرض امر کن سوی زمین ای جان پاک تا نماید دشمنانت را هلاک هر دو عالم زان تست ای ممتحن هر کجا خواهی به عزت کن وطن پیش ما قدرت فزون و محترم رتبه ات هرگز نخواهد گشت کم سرور لب تشنگان با اشک و آه شد پیام کبریا را عذرخواه کای خداوند قدیم لم یزل عهد ما با تست از روز ازل با لب عطشان براهت سر دهم جان به زیر دشنه و خنجر دهم در ره عشقت سر افشانی کنم نوجوانها جمله قربانی کنم تا شوم در عرصه یوم الحساب در شهادت از شفاعت کامیاب من همای اوج عرش عزتم عذر خواه عاصیان امتم من شهادت را طلبکار آمدم جرم امت را خریدار آمدم گر نگویم ترک سیر یا ترک جان چون کنم با عاصیان امتان زین همه بگذشته کارم مشکلست داغ بسیاری مرا اندر دلست جمله یار و یاورانم کشته شد دوستان و همرهانم کشته شد تا قیامت کی رود از یاد من سرگذشت قاسم داماد من اصغرم سیراب نوک تیر شد در گلویش تیر جای شیر شد شد جدا از پیکر عباس دست ماتم بی دستی ای اش پشتم شکست خود گرفتم شش جهت شد زان من هر دو عالم گشت در فرمان من دشمنانم شد به میدان جدال یک به یک از تیغ و خنجر پایمال داد خط بندگی بر من یزید دیگرم از زندگی نبود امید داغ اکبر بی گمانم می کشد ماتم آن نوجوانم می کشد کی شود دیگر دل من شاد کام زندگانی بعد از این باشد حرام نیست یارای نوشتن خامه را مختصر کن (صامت) این هنگامه را صامت بروجردی