سیف فرغانی
غزلیات
شمارهٔ ۴۵۹: چو هیچ می نکنی التفات با ما تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو هیچ می نکنی التفات با ما تو چه فایده است درین التفات ما با تو برای چیست تکاپوی من بهر طرفی چو در میانه مسافت همین منم تا تو ز بس که خلعت عشق تو جان من پوشید خیالم است که در جامه این منم یا تو بچشم معنی چندانکه باز می نگرم ز روی نسبت ما قطره ایم و دریا تو پس این تویی و منی در میانه چندانست که قطره بحر ببیند تو ما شوی ما تو ترا ببردن دلهای خلق معجزه ییست که دلبران همه سحرند و دست بیضا تو اجل بکشتن من قصد داشت، عشقت گفت که این وظیفه از آن منست فرما تو شب وصال دهان بر لبم نهادی و گفت منم بلب شکر و طوطی شکر خا تو بدانکه هست ترا با دهان من نسبت که در جهان بسخن می شوی هویدا تو فدا کند پس ازین جان و دل بدست آرد چو دید بنده که در دل همی کنی جا تو ز فرقت تو چو مرده است سیف فرغانی توی بوصل خود این مرده را مسیحا تو سیف فرغانی