سیف فرغانی
غزلیات
شمارهٔ ۳۵۶: ای ز رویت پرتوی مرآفرینش را تمام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای ز رویت پرتوی مرآفرینش را تمام از وجود تست سلک آفرینش را نظام گر ز مه خود را نقابی سازی ای خورشید روی ماه بر روی تو چون بر روی مه باشد غمام با جمال تو ملاحت همچو شوری با نمک در حدیث تو حلاوت همچو معنی در کلام مبتلای تو سلامت می دهد بر وی درود آشنای تو سعادت می کند بر وی سلام خدمتی از من نیاید لایق حضرت که تو پادشاهان بندگان داری و آزادان غلام در مقام شوق تو مست شراب عشق تو دارد از جز تو فراغت چون فرشته از طعام بی سر و پایی که اندر راه عشقت زد قدم بر زمین نگرفت جا بر آسمان ننهاد گام بر در تو با دل پرآتش و چشم پر آب خویشتن را سوخته از پختن سودای خام چون تویی همچون منی را کی شود حاصل بشعر چون کبوتر صید نتوان کرد عنقا را بدام چون مگس هرگز نیالاید دهان خود بشهد شوربختی کز لب شیرین تو خوش کرد کام در چنین محراب گه با شعر تحت المنبری سیف فرغانی نزیبد این جماعت را امام سیف فرغانی