خاقانی شروانی
غزلیات
غزل شماره ۲۳۵: زنگ دل از آب روی شستیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زنگ دل از آب روی شستیم وز درد هوا سبوی شستیم دل را به کنار جوی بردیم وز یار کناره جوی شستیم از شهر شما دواسبه راندیم از خون سر چار سوی شستیم جان را به وداع آفرینش از عالم تنگ خوی شستیم سجاده به هشت باغ بردیم دراعه به چار جوی شستیم نه قندز شب نه قاقم روز چون دست ز هر دو موی شستیم گفتی که دهان به هفت خاک آب از یاد خسان بشوی، شستیم گفتی ز جهان نشسته ای دست در گوش جهان بگوی شستیم از زن صفتی به آب مردی حیض همه رنگ و بوی شستیم زان نفس که آب روی جستی ما دست ز آبروی شستیم خاقانی وار تختهٔ عمر از ابجد گفت گوی شستیم خاقانی شروانی