خاقانی شروانی
غزلیات
غزل شماره ۲۲۲: تا چند ستم رسیده باشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا چند ستم رسیده باشم چون سایه ز خود رمیده باشم لب بسته گلو گرفته چون نای نالان و ستم رسیده باشم انصاف بده چرا ننالم کانصاف ز کس ندیده باشم چند از سگ ابلق شب و روز افتادهٔ سگ گزیده باشم چند از پی آب دست هر خس چون بلبله قد خمیده باشم تا کی چو ترازو از زبانی در گردن زه کشیده باشم طیار شوم زبان ببرم تا راست روی گزیده باشم چون صبح و محک به راست گویی گویای زبان بریده باشم گوئی که ز غم مجوش و مخروش این پند بسی شنیده باشم درجوش و خروش ابر و بحرم نتوانم کرمیده باشم خاقانی دلفکارم آری اندیک نه شوخ دیده باشم خاقانی شروانی