خاقانی شروانی
غزلیات
غزل شماره ۱۴۶: مرا غم تو به خمار خانه باز آورد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا غم تو به خمار خانه باز آورد ز راه کعبه به کوی مغانه باز آورد دل مرا که دواسبه ز غم گریخته بود هوای تو به سر تازیانه باز آورد کرانه داشتم از بحر فتنه چون کف آب نهنگ عشق توام در میانه باز آورد میانهٔ صف مردان بدم چو گوهر تیغ چو نقطهٔ زرهم بر کرانه باز آورد خدنگ غمزه زدی بر نشانهٔ دل من خدنگ خون به نشان از نشانه باز آورد دلم که خدمت زلف تو کرد چون گل سر نکرده پای گل آلود شانه باز آورد شد آب و خاکم بر باد هجر، بادهٔ وصل بیار، کاتش عشقت زبانه باز آورد عنان عمر شد از کف رکاب می به کف آر که دل به توبه شکستن بهانه باز آورد تو عمر گمشدهٔ من به بوسه باز آور که بخت گمشدهٔ من زمانه باز آورد هزار کوه و بیابان برید خاقانی سلامتش به سلامت به خانه باز آورد خاقانی شروانی